แม่เราเป็นผู้หญิงที่ทำงานหาเลี้ยงครอบครัวมาตลอด มีหน้าที่การงานที่ดีและมั่นคง ส่งลูกๆเรียนจนจบ พอถึงเวลาใกล้จะเกษียณ ก็เกิดเรื่องแปลกๆขึ้นกับแม่เรา แม่เริ่มจะสัมผัสถึงสิ่งที่เรียกว่าพญานาคได้ ช่วงนั้นแม่แทบไม่เป็นตัวของตัวเอง คือหากพญานาคเข้ามาแฝงร่าง แม่จะพูดเป็นภาษาที่ฟังไม่รู้เรื่อง แต่แม่สามารถรับรู้ได้ว่าแม่กำลังทำอะไร กำลังพูดอะไร แต่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้  ช่วงนั้นแม่เริ่มที่จะทำงานไม่ค่อยได้ เพราะงานแม่จะต้องพูดคุยติดต่อกับผู้คนอยู่ตลอด 

จนกระทั่งถึงวันเกิดของแม่ ซึ่งเป็นปีที่แม่เกษียณอายุพอดี วันนั้นชีวิตของแม่ก็เหมือนกลับตาลปัตรไปหมดทุกอย่าง ชีวิตหลังเกษียณที่แม่วางไว้ คือแม่จะเอาเงินเกษียณที่ได้มาไว้ใช้ในบั้นปลาย และบริษัทแม่ก็ยินดีที่จะให้แม่ทำงานรับเงินเดือนหลังเกษียณต่ออีก 5 ปี ซึ่งแม่เราก็ยินดีที่จะทำ เพราะช่วงนั้นลูกๆเพิ่งเรียนจบ แม่เราก็กลัวพวกลูกๆยังตั้งตัวไม่ได้ เลยตัดสินใจทำงานต่อเพื่อค่อยซับพอร์ตลูกๆก่อน 

แต่พอถึงวันที่ต้องไปเซ็นสัญญาเพื่อทำงานต่อกับบริษัท ตอนที่แม่กำลังจะเซ็นสัญญา จู่ๆแม่เราก็เขวี้ยงปากกาทิ้งและไม่ยอมเซ็น พอแม่กลับมาแม่ก็บอกเราว่า พญานาคไม่ยอมให้เซ็น แต่เราก็ไม่รู้เหตุผลว่าทำไมถึงไม่ให้เซ็น แม่เราบอกแค่ว่า พญานาคเขาไม่ให้ทำแล้ว 

และมีอยู่ช่วงนึง ด้วยเพราะสิ่งที่อ้างตนว่าเป็นพญานาค บอกว่าบ้านเราต้องทำบุญใหญ่ ต้องปลดปล่อยวิญญาณที่ไปเกิดไม่ได้ ทำให้ตอนนั้นแม่เราต้องซื้อของมาไหว้ หนักสุดคือซื้อไก่ต้มเป็นร้อยๆตัว เพื่อมาทำพิธีปลดปล่อยวิญญาณ เงินเกษียณที่ได้มาเริ่มหมดไปกับพิธีต่างๆที่พญานาคให้ทำ สุดท้ายแม่เราก็ไม่สามารถกลับไปทำงานได้ และเงินที่ควรจะเก็บไว้ใช้ในบั้นปลายก็ไม่เหลือ ทุกวันนี้ต้องใช้เงินที่ได้ทุกเดือนจากประกันสังคม ซึ่งมันน้อยมากๆ 

จุดประสงค์หลักๆที่เราคิดว่าทำไมพญานาคถึงเข้ามาในชีวิตแม่เรา ก็คือแม่มักจะบอกว่าท่านมาช่วยคน ท่านมารักษาโรค ซึ่งมันก็มีคนที่เข้ามาให้แม่รักษาและหายจริงๆ แต่บ่อยครั้งที่แม่เราต้องทนทุกข์ทรมานจากการรักษาคน เพราะของที่คนอื่นโดนมา กลับมาทำร้ายแม่เราเอง

จริงๆเมื่อก่อนแม่เราเป็นคนคุยเก่ง ชอบเข้าสังคม เพื่อนเยอะ แต่ตอนนี้คุยกับใครไม่ได้เลย แม่บอกว่าเป็นเพราะพญานาคจะไม่ยอมให้แม่คุย หากคุยกับคนที่พญานาคไม่อยากให้คุย แม่จะพูดเป็นภาษาพญานาค และจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ทำให้แม่ไม่กล้าที่จะพูดคุยกับใครเลย ต้องเก็บตัวอยู่บ้านไม่กล้าออกไปไหน แต่เราเองก็พยายามพาแม่ไปไหว้พระบ่อยๆ ซึ่งแม้แต่ตอนที่แม่รับพร บางทีแม่เรายังทำท่าทางแปลกๆ เหมือนกับว่าตัวเองเป็นพญานาคมารับพร และพูดภาษาที่เราฟังไม่รู้เรื่อง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แม่เราอายมาก จนทำให้แม่เราต้องอยู่บ้านคนเดียวตลอดมาประมาณ 2 ปี ได้แล้ว เราสัมผัสได้ว่าแม่เหงา และทุกข์ใจมาก เพราะลูกๆทำงานอยู่กรุงเทพกันหมด ช่วงเวลาที่เรากลับไปหาแม่ แม่จะมีความสุขมาก แต่พอเราต้องกลับมาทำงาน แม่จะร้องไห้ตลอด

เราไม่อยากให้แม่ต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ เมื่อก่อนแม่เราเป็นคนรักสวยรักงาม แต่งตัวเก่ง เสื้อผ้าหน้าผมต้องเป๊ะ ต้องสวย แต่ตอนนี้ปล่อยเนื้อปล่อยตัว ผมปล่อยยาว ปล่อยหงอก ต้องอยู่แบบประหยัดมากๆ

เราสงสารแม่มาก เราอยากช่วยให้แม่หลุดพ้นจากสิ่งพวกนี้และกลับมามีชีวิตที่เป็นของตัวเองจริงๆ แม่มักจะบอกเสมอว่าพญานาคมาช่วยแม่ เพราะในช่วงที่พญานาคเริ่มเข้ามา แม่เราโดนคนทำของใส่จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด หากไม่มีพญานาคแม่อาจจะไม่มีชีวิตอยู่แล้วก็ได้

ทุกวันนี้เรารู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เราไม่รู้ว่าสิ่งที่มาอยู่กับแม่เรานั้นเป็นสิ่งที่ดีจริงๆหรือเปล่า แต่จากที่เรามอง เรามองว่าแม่เราต้องเสียอะไรไปเยอะมากจากการที่มีคำว่าพญานาคเข้ามา และเราสงสารแม่เราที่ต้องมีชีวิตแบบนี้ แทนทีจะได้อยู่แบบสบายๆหลังจากที่ต้องทำงานอย่างลำบากมาแล้วทั้งชีวิต

อย่างน้อยที่สุดเราแค่อยากจะรู้ว่าสิ่งที่อยู่กับแม่เราตอนนี้คืออะไร หากเป็นสิ่งที่ดีและมาช่วยจริงๆ เราจะได้สบายใจขึ้นได้บ้าง แต่เราก็อดสงสัยไม่ได้ว่า ถ้าหามาช่วยจริงๆ ทำไมต้องทำกับแม่เราขนาดนี้เพราะเราไม่รู้สึกว่าชีวิตแม่เราจะดีขึ้นเลย

แต่ด้วยเราไม่มีความรู้ด้านนี้เลย เราไม่รู้ว่าต้องหันหน้าไปพึ่งใคร เราจึงอยากสอบถามเพื่อนๆว่าเราจะสามารถนำเรื่องของแม่เราไปปรึกษากับพระที่เก่งๆ หรืออาจารย์ที่เก่งๆที่ไหนได้บ้าง หรือใครที่พอจะช่วยแนะนำเรา รบกวนช่วยบอกเราหน่อยได้ไหม เราไม่รู้จะหันไปพึ่งใครจริงๆ