ในที่ทำงานผมจะสนิทกับเพื่อนอีกคนนึงคือเป็นรูมเมทกัน ในที่ทำงานมีห้องพักให้แต่พักห้องละ 2 คน ก็เลยจะสนิทกับรูมเมทคนนี้
ตอนเย็นเวลาไปกินข้าวก็จะออกไปด้วยกัน แล้วเวลากินอะไรหรือทำอะไรก็จะหารกันตามปกติ ซึ่งไม่มีปัญหาอะไร แต่พักหลังจะมีพี่ที่ทำงานมาก่อนหน้าพวกผมแต่ตำแหน่งงานเท่ากัน มาขอไปด้วยเวลาไปกินข้าวหรือไปทำอะไรก็จะตามไปด้วย ประเด็นคือเวลาพี่คนนี้ไปด้วยเค้าจะไม่พกเงินไปเลยครับ
มีอะไรก็ให้ผมกับเพื่อนออกไปก่อน แล้วกลับห้องถึงจะมาจ่าย บางครั้งก็ไม่จ่ายต้องไปทวง
เวลาไปกินข้าว ก็กับข้าวตามสั่งธรรมดา จานละ 45-50 บาท ก็กินอยู่ทุกวัน พอถึงเวลาไปเก็บเงินก็จะให้พวกผมจ่ายไปก่อน แล้วพอถึงห้องไปทวงก็จะต้องถามว่าของพี่กี่บาท (คือกินทุกวันไม่รู้ราคาที่กินเร๊อะ ต้องถามทุกครั้ง คิดในใจ) จนผมบอกกับเพื่อนว่าเวลาไปกินข้าวไปกันเองเหอะ ไม่ต้องให้พี่เค้าไปหรอก ก็พยายามเลี่ยงไม่ไปด้วย แต่เวลาตกเย็นพี่เค้าจะเปิดประตู้ห้องเค้าไว้ แล้วพอพวกผมจะออกไปทานข้าวก็จะต้องเดินผ่านห้องเค้า เค้าก็จะเห็นก็จะต้องตามไปด้วยตลอดครับ ไม่รู้จะปฏิเสธกันยังไงครับ เงินไม่ได้เยอะหรอกครับ แต่มันเป็นแบบนี้ทุกวันแล้วก็ต้องทวงทุกวัน
พี่ที่ทำงานเห็นแก่ตัว จะเลี่ยงยังไงดี
ตอนเย็นเวลาไปกินข้าวก็จะออกไปด้วยกัน แล้วเวลากินอะไรหรือทำอะไรก็จะหารกันตามปกติ ซึ่งไม่มีปัญหาอะไร แต่พักหลังจะมีพี่ที่ทำงานมาก่อนหน้าพวกผมแต่ตำแหน่งงานเท่ากัน มาขอไปด้วยเวลาไปกินข้าวหรือไปทำอะไรก็จะตามไปด้วย ประเด็นคือเวลาพี่คนนี้ไปด้วยเค้าจะไม่พกเงินไปเลยครับ
มีอะไรก็ให้ผมกับเพื่อนออกไปก่อน แล้วกลับห้องถึงจะมาจ่าย บางครั้งก็ไม่จ่ายต้องไปทวง
เวลาไปกินข้าว ก็กับข้าวตามสั่งธรรมดา จานละ 45-50 บาท ก็กินอยู่ทุกวัน พอถึงเวลาไปเก็บเงินก็จะให้พวกผมจ่ายไปก่อน แล้วพอถึงห้องไปทวงก็จะต้องถามว่าของพี่กี่บาท (คือกินทุกวันไม่รู้ราคาที่กินเร๊อะ ต้องถามทุกครั้ง คิดในใจ) จนผมบอกกับเพื่อนว่าเวลาไปกินข้าวไปกันเองเหอะ ไม่ต้องให้พี่เค้าไปหรอก ก็พยายามเลี่ยงไม่ไปด้วย แต่เวลาตกเย็นพี่เค้าจะเปิดประตู้ห้องเค้าไว้ แล้วพอพวกผมจะออกไปทานข้าวก็จะต้องเดินผ่านห้องเค้า เค้าก็จะเห็นก็จะต้องตามไปด้วยตลอดครับ ไม่รู้จะปฏิเสธกันยังไงครับ เงินไม่ได้เยอะหรอกครับ แต่มันเป็นแบบนี้ทุกวันแล้วก็ต้องทวงทุกวัน