คือเรางงอ่ะค่ะ ว่าทำไมต้องตะคอกกันด้วยทั้งๆที่พูดดีๆก็ได้นิคะ ไม่ว่าจะเป็นพ่อเเม่หรือเพื่อนหรืออาจจะผิดที่เรารึป่าวคะที่อ่อนไหวง่ายเป็นคนที่เเคร์คำพูดคำอื่นมากๆเเต่ที่ได้กลับมาคือการตะคอกทั้งนั้นเลยค่ะตอนนี้เราเป็นคนที่กลัวคำพูดคนมากๆเเล้วค่ะเริ่มไม่กล้าจะพูดหรือคุยอะไรกับใครเเล้ว ซึ่งเราคุยกับเพื่อนเพื่อนก็ตะคอกบางทีเราคือร้องไห้เลยเราไม่เข้าใจพูดดีๆก็ได้ไม่ต้องเสียงดังขนาดนั้น ทั้งเเม่เเละครอบครัวก็เป็นเเบบนี้ไม่รู้ว่าเป็นการสืบทอดประเพณีอะไร
เเบบนี้รึป่าวเเต่ถ้าเป็นเรา เราจะไม่ทำตามในเเบบที่เราเกลียดมากๆค่ะ