เช้าวุ่นวาย บ่ายตื่นเต้น เย็นนั่งเศร้า
นี่คืออาการของคนซื้อหวยครับ

แค่ซื้อล็อเตอรี่มาหนึ่งใบ. แล้วก็วุ่นวายตื่นเต้นไม่หยุด. ทั้งวัน ไม่เป็นอันทำงานในใจ มโนไปว่า...

หากเลขไปโดนรางวัลที่หนึ่ง.  หกล้าน. จะเอาไปทำอะไรก่อนดี ...จะบอกคนอื่นดีไหม. หรือเงียบไว้...

บ้านก็อยากได้. รถก็อยากได้.  แล้วเอารุ่นไหนดี. ...เอ. ถ้าให้พ่อแม่หนึ่งล้านบาทจะมากไปเปล่าวะ. หรือแค่พาพ่อแม่ไปเที่ยวรอบโลกก็พอ

มโนไปทั้งวันไม่หยุดหย่อน

นี่แหละครับ. อาการของคนซื้อหวยแล้วหวังสูง.  จน...เวลาเย็นแหละครับ. หวยออก. จึงเดินคอตกเข้าครัวไปต้มมาม่ากิน

อาการคนซื้อหวยกับฝ่ายแค้นตอนนี้ไม่ต่างกันครับ.  เพราะความไร้น้ำยา. ทำอะไรรัฐบาลไม่ได้. เลยมาหวังลมๆแล้งๆ. กับปมประเด็น นายกแปดปี

หวังได้. ก็เลยตื่นเต้นไปมโนไป...

นายกเสร็จแน่....อ้าว. วิตกว่านายกจะชิงยุบสภาก่อน แล้วรักษาการณ์. ฝ่ายแค้นจึงแก้เกม ..คิดไปเรื่อยๆ

แล้ว...หากว่า. นายกหลุดเก้าอี้ ฝ่ายแค้นจะเสนอใครไปแข่งดีนะ. เอาช่าช่ากลับมาเป็นนายกดีมะ. หรือเป็นป้าหน่อย

คิดไปๆ.  ตลอดเวลายังไม่ถึงวันศาลตัดสิน. ตราบใดที่หวยยังไม่ออก.  ฝ่ายแค้นฝันไป..มโนไป...

การประชุมเอเปค. นายกตายแน่.  มันไม่สง่างาม. เพราะศาลยังไม่ตัดสิน.  อยากให้นายกหยุดปฎิบัติหน้าทั่นที

อาการฝ่ายแค้นตอนนี้ไม่ต่างกับคนบ้าหวยจริงๆ แหละครับ. ฝันเฟื้องไปเรือยๆ น่าขำ. ในมือกำใบหวยจนเปียกชื้น. เสียวสะดือมากขอบอก.  ลุ้นสุดๆ

โน่นแหละ. จนถึงเวลาหวยออก. แล้ว. โดนหวย-. จึงนั่งเศร้า ซดมาม่าร้อนๆ. ให้อิ่มท้อง. แล้วเข้านอนแต่หัวค่ำ.  เพราะมโนทั้งวันจนเหนื่อย

เหมือนฝ่ายแค้นละครับ. ไร้น้ำยา...พอศาลตัดสินให้ลุงอยู่ต่อ. ก็คงพากันเหี่ยวแห้ง หน้าเหลือสองนิ้ว. หมดหวัง ...กับความฝันลมๆแล้งๆ. 

เพราะความไร้น้ำยาตลอดเวลาเกือบสี่ปี.  จะไปว่าใครได้.  ไร้น้ำยาทั้งระบบฝ่ายแค้นก็ไม่ถูก. ขนาดโทนี่. หนีคุก ตัวพ่อหนีตุกก็ไร้น้ำยาจะล้มรัฐบาลได้

สมน้ำหน้าเหลี่ยม

อิอิ