กระทู้นี้ผมอยากจะเขียนขึ้นมาเพื่อบันทึกความทรงจำของตัวเอง
ผมชอบคนๆนึงซึ่งถ้าเทียบเขากับผม มันคงเป็นไปได้ยากมากๆที่จะได้คบกัน เขาคนนั้นทั้งหน้าตาดี น่ารัก คนชอบมากมาย ผู้ติดตามก็เยอะมากๆ(200k) เราได้รู้จักกันโดยบังเอิญบนเฟสบุ๊ค แต่ผมก็รู้สึกดีกับเขาตั้งแต่แรกพบ ยิ่งคุยด้วยยิ่งรู้สึกดี ทุกๆวันผมเฝ้ารอที่จะคุยกับเขาบางวันก็เยอะบางวันก็น้อย แต่ทุกครั้งผมก็มีความสุขเสมอที่เราได้คุยกัน จนตอนนี้ผมคิดว่ามันคือความรักที่ผมมีต่อเขา

ถ้าหากคนที่ผมรักได้อ่าน ผมอยากจะบอกกับเขาว่าผมไม่ต้องการอะไรอีกแล้วแม้ทุกอย่างจะดูอยู่สูงเกินไปจนผมคิดว่าตัวเองจะเอื้อมไม่ถึง แต่ขอเพียงได้คุยกันในทุกๆวันแค่นี้ผมก็มีความสุขมากๆแล้ว แต่ในส่วนลึกของหัวใจผมก็มีความหวังเล็กๆว่าสักวันนึงเขาจะหันมามองผม แม้ว่าทุกวันนี้เหมือนผมปรบมือข้างเดียว เป็นคนที่ทักก่อนในทุกๆวัน หาเรื่องต่างๆมาคุยเพื่อสร้างบทสนทนาระหว่างเราสองคน
ผมอยากจะบอกกับเขาว่าผมรักเขามากๆ มากจนไม่ได้อยากครอบครองถ้าวันนั้นมันไม่มีอยู่จริงก็ขอให้ผมได้รักเขาไปแบบนี้ ถ้าเขาเจอคนที่ดีกว่า ผมก็จะยินดีที่เขามีคนดีๆเข้ามา
แต่ผมคงหยุดรักเขาไม่ได้แล้ว….