เข้าเรื่องเลยนะคะ ก่อนหน้านี้เราสมัครงานได้ที่นึง เป็นงานที่เรามีประสบการณ์เคยทำมาหลายปี(งานสายบริการ) ส่วนตัวเราพอใจแล้วประมาณนึง แต่เป็นจังหวะพ่อเราเอาไปฝากเข้าที่ทำงานที่พ่ออยู่ค่ะ(แต่อยู่คนละสาขา คนละแผนก) เป็นงานที่เราไม่มีความรู้ และประสบการณ์ทางด้านนั้นเลย(งานสายวิศวะ) พ่อฝากเราเข้าไป และพูดกับเราเสมอว่า “พ่อเอาเข้าไปแล้ว ต้องทำให้ได้ ห้ามทำให้พ่อเสีย ไม่อย่างนั้นพ่อจะลาออก” เรารู้สึกเหมือนติดกับดักความกตัญญูเลยค่ะ ก็เลยต้องทำอย่างเสียไม่ได้เพราะเห็นแก่พ่อ

ปัจจุบันเราทำมาได้เกือบ 2 เดือนแล้ว ไม่มีความสุขเลยซักวันค่ะ ช่วงเดือนแรกร้องไห้ทุกวัน แบบที่ทำงานมาหลายปีไม่เคยเป็นแบบนี้เลย เพราะทำไม่ค่อยได้ ทำผิด ตัน ทุกวัน โดนพี่ที่แผนกตำหนิทุกวัน รู้สึกหน้าชาและเสียใจค่ะ แต่ก็พูดอะไรไม่ได้ ถามพ่อพ่อก็ช่วยไม่ได้เพราะไม่ใช่งานของแผนกที่เขาทำ เราไปเรียนพิเศษเพิ่มเติมเพื่อจะได้มีความรู้มาทำงานได้ ก็ดีขึ้นมาบ้างค่ะ แต่ก็ยังไม่ดีพออยู่ดี พอเราบอกอยากกลับไปทำงานสายเดิมที่เราถนัด ทะเลาะกันทุกทีค่ะ พ่อก็ขู่เราเหมือนเดิม ว่าถ้าเราไม่ทำเขาจะลาออก แม่ก็เห็นด้วยกับพ่อ แม่ชอบเอาเรื่องเราไปเล่าให้ญาติฟัง ญาติก็โทรมา,ไลน์มาตำหนิเราเพิ่มเข้าไปอีก แถมแม่เคยไปบอกฝ่ายบุคคลที่นี่ ว่าให้อัดเราให้หนักๆ อารมณ์เหมือนบอกครูประจำชั้น ให้อัดลูกให้หนักๆเพราะดื้อมาก ประมาณนั้นเลยค่ะ ทั้งที่เราอายุ 20 กลางๆแล้ว

พอเราสมัครงานงานอื่นไว้ ตามสายงานและประสบการณ์ของเราอีกครั้ง และทางบริษัทเชิญสัมภาษณ์ แม่รู้ แม่ก็โทรไปบริษัทเพื่อยกเลิกสัมภาษณ์เราโดยไม่บอกเราค่ะ เรารู้อีกทีคือ ทางบริษัทโทรมาขอยกเลิกสัมภาษณ์กับเรา เพราะแม่ของคุณโทรมายกเลิก พอกลับบ้านไปเราก็โดนแบนอยู่หลายวันค่ะ ไม่คุยด้วย หนีหน้าไม่มาเจอ
เรากดดันมากจากหลายๆอย่างข้างต้น จนเมื่ออาทิตย์ก่อนเราได้ตัดสินใจบอกผู้จัดการแผนกค่ะ ว่าเราไม่ถนัดงานทางนี้ และตอนนี้เราก็ได้ข้อสรุปแล้วว่าทางบริษัทจะให้เราทำงานถึงแค่ช่วงทดลองงานค่ะ