พ่อแม่ของเจ้าของกระทู้เป็นคนที่ชอบสัญญาไว้ก่อน แต่ทำไม่ได้ตามสัญญาซักอย่าง เท่าที่จำได้คือไม่มีเลย เรื่องมีอยู่ว่าที่บ้านมีนัดกับช่างไฟทำบ้าน แต่วันนัดทำไฟ ที่บ้านไม่สะดวก แล้วเจ้าของกระทู้เป็นไปเลื่อนนัดช่างไว้ 2-3 รอบแล้ว แต่วันนัดใหม่ก็ไม่สะดวกอีก ผมเลยบอกว่าครั้งนี้แม่ต้องเป็นคนไปเลื่อนนัดแล้วนะ เพราะผมเลื่อนเขาไปหลายรอบแล้ว ในใจก็คืออายมาก เพราะผมรู้สึกว่าการทำแบบนี้ไม่ถูก ถ้าเราสัญญาอะไรไว้ หรือนัดหมายอะไรควรทำให้เสร็จไปเลย จะได้ไม่ต้องเดือดร้อนทั้งฝั่งเราและฝั่งอื่น ทีนี้ตอนเย็นแม่ก็สัญญาว่าจะเลื่อนให้ สรุป แม่ก็ไม่โทร เจ้าของกระทู้ก็ได้โทรไปเลื่อนเองอีก เพราะกลับมาถึงบ้านแม่ก็มาบอกว่าเรื่องแค่นี้ทำไมทำแทนแม่ไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้ซักอย่าง เหนื่อยจะตาย อยากจะตายแล้ว แล้วก็ตะโกนออกมา มันเป็นแบบนี้ทุกทีเลย อยากถามว่าทำไมแค่การรักษาคำพูด รักษาสัญญาแค่เนี่ย แค่ให้ช่างมาทำไฟ ทำไมถึงทำไม่ได้ วันนัดวันแรกคือวันนี้ได้นะ วันนั้นได้นะ ผมต้องออกหน้ารับแทนคืออะไร สรุปท้ายก็คือ ที่บ้านเงินไม่พอใช้ ต้องให้เลื่อนช่างเพราะไม่มีเงินพอจ่าย แต่ความคิดผมคือแม่ผิดไปแล้วเต็มๆ ควรจัดการกับความคิดที่จะเข้าใจครอบครัวและคนอื่นยังไงบ้างครับ