มันเป็นความหม่นๆ หมดกำลังใจ เหนื่อยไปหมด จนมองสิ่งรอบข้างด้วยความสงสัยและคำถามว่าทำไม เค้าพูดแบบนั้นพูดแบบนั้นมันจริงหรอ 
ไม่รู้เป็นครั้งที่เท่าไหร่ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานเรื่องความรัก ฉันเหนื่อยบ้างเล็กน้อยในบางที
ฉันทำให้ทุกๆอย่างดูแย่ไปหมดหรอ ฉันตอบตัวเองได้แค่วว่า ฉันวิ่งไล่ตามสิ่งต่างๆมาซ้ำๆหลายๆครั้งจนเหนื่อยเหลือเกิน
พอหยุดวิ่งชีวิตแม้งก็เหมือนจะขาดใจเหลือเกิน ทำไมมันถึงหมดแบบนี้นะ 

เชื่อเหอะถ้ามีคนเข้ามาอ่านคงงงและสับสนตามฉันและคิดว่าเข้ามาอ่านอะไรไม่รู้เรื่องเอาสะเลย ฮ่า ๆ ๆ 
ฉันแม้มไม่มีใครให้ระบายได้เลย นี่เป็นการพิมพ์ครั้งต้น ไม่ได้คิดว่าจะมีใครมาอ่านหรือเห็นมันไหม แต่แม้งโคตรเป็นการระบายความรู้สึกบางอย่างได้ดีจังเลย

หยิบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ หยิบมันขึ้นมาตลอดเลยไอ้ความรู้สึกแบบนี้เนี่ย เฮ้อ เหนื่อยจัง เหนื่อย ๆ ๆ ๆ  คงเป็นใจความหลังๆของการพิมพ์ครั้งนี้ล่ะมั้ง
อย่างว่าล่ะนะ มันคงเป็นการระบายความเหนื่อยออกมาในอีกรูปแบบนึงของฉันเองล่ะ   ไม่ได้มีอะไรสำครัญ

ความสำคัญนะหรอ  
จริงๆแล้วช่วงหลังๆมานี้ผมกับแฟนเราทะเละกันบ่อยมาก ตึงใส่กันแทบทุกวัน เธอง้อคนไม่เป็นนักหรอกแต่ขยันงอลมาก ตั้งแต่รู้จักกันมาเราคบๆเลิกกันมาก็มากอยู่ มีแต่ผมที่วิ่งตามง้อทุกครั้งแม้งครั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้ผิดอะไร  จนเริ่มเหนื่อยแล้ว แต่ก็ไม่ใช่ไม่รักนะ  แต่ความคุมความเหนื่อยของตัวเองเริ่มจะไม่ได้ พอเค้าเห็นเรานิ่งๆตึงๆ  ทุกอย่างก็จะเริ่มแย่ลงในทันที เฮ้อ  เหนื่อยเหลือเกิน 
ความคิดนี่มันบังคับยากจังนะ  

ตอนนี้เริ่มถามว่ามันสบายใจขึ้นไหมกับการมานั่งพิมสิ่งเหล่านี้   แม้ก็ไม่เลย เฮ้อ เราต้องทนอะไรๆ หลายๆเรื่องไปอีกนานแค่ไหนนะ ความสัมพันนี้มันช่างเหนื่อยเหลือเกินนะ อะไรบ้างนะที่เค้าไม่ชอลและจะไม่ทำกับเรา  เค้าจะรู้ไหมนะ ว่าเราเหนื่อยใจขนาดไหน 
เคยถามเค้านะว่าอยากมีกันจริงๆไหม  แต่ผมเองก็เริ่มย้อนกลับมาถามตัวเองแล้วล่ะในวันนี้ ว่าเราอยากมีใครจริงๆไหมนะ  หรือแค่เราเหนื่อยกันนะ  ....