เพื่อนนึกถึงเราเป็นคนสุดท้ายตลอด ทำไงดีคะ..

ใครพอจะมีเวลาว่างให้เราปรึกษาสักนิดไหมคะ..

ตอนม.1เราพึ่งเข้าโรงเรียนมาหมาดๆ มีเพื่อนมาทักเราและเราก็รู้จักกันมาตั้งแต่นั้นเลย ช่วงนั้นเป็นช่วงโควิดระบาดหนักมาก จึงทำให้ต้องเรียนออนไลน์แทน ถ้ามารร.ก็เป็นการมาแบบ เลขที่ คู่คี่ พอได้กลับมาเรียนที่รร.อีกครั้งเพื่อนเราก็ไปทำความรู้จักกับคนอื่นๆเพิ่มอีก เพราะด้วยความที่เพื่อนเราเป็นคนพูดเก่ง ตลก เฮฮา จึงมีเพื่อนคนอื่นเข้าหาเยอะ *(ขอเรียกเพื่อนคนแรกว่า เอ คนที่ บี เพื่อให้ง่ายต่อการอธิบายมากขึ้นนะคะ^^)* เราก็สนิทกันมา3คน จนขึ้นม.2 ทางรร.กลับมาเรียนเต็ม100% ก็จะได้เจอเพื่อนที่เป็นเลขที่คี่ เอ ก็ไปทักเพื่อนคนอื่นๆ จนสนิทกับอีกกลุ่มนึงซึ่งเป็นกลุ่มใหญ่ แล้วเคมีของเอกับบีก็ตรงกับเคมีเพื่อนกลุ่มนั้น ก็เลยทำให้สนิทกันมากๆ 
แต่แตกต่างจากเราที่พูดไม่เก่ง ไม่เฮฮา ก็เลยไม่ได้สนิทกับเพื่อนกลุ่มนั้นเท่าไหร่นัก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ได้คุยกันเลย ตอนนี้ทั้งเอและบีสนิทกับกลุ่มนั้นมากๆ 
ทุกวันนี้ ตอนเดินไปเข้าแถวก็ต้องเดินไปคนเดียว บางทีอาจมีบีเดินไปด้วย แต่พอถึงแถวก็ออกห่างจากเราไปอยู่กับกลุ่มนั้นเหมือนเดิม กลับมาคุยกับเราแค่เล็กน้อย พอเลิกแถว เขาเดินกันไปเป็นกลุ่ม หยอกกันบ้าง เล่นกันบ้าง เขาสนุกกันมากๆ แต่เราก็เดินตามหลัง เป็นอะไรที่นอยมากๆ ไม่มีแม้แต่จะหันมามองกันเลย ตอนเดินไปเรียนตึกอื่น เราก็จะเดินตามหลังตลอด ไปกินข้าวที่โรงอาหารก็ตามหลังตลอด ไม่มีใครนึกเห็นเราเลย คนที่มองเห็นเรามากสุดคือบี ตอนเรียนภาวนาให้เลิกเรียนเร็วๆ อยากกลับบ้าน อยากหยุดบ้างแหละ
เพราะไปโรงเรียนแล้วเราไม่มีความสุขเลย เมื่อก่อนคือดีใจตลอดที่ได้ไปรร. แต่พอเป็นแบบนี้มันเหงามากๆ ได้แต่คิดว่า จะลองอยู่คนเดียว ตอนเที่ยงจะอยู่คนเดียว จะเดินไปคนเดียว แต่ถ้าเข้าไปในห้องเรียน ก็ต้องนั่งโต๊ะเดียวกันกับกลุ่มนั้นอยู่ดี 
คือเราเหนื่อยมากๆ ใครเคยผ่านจุดนั้นมาแล้วมาบอกเราทีค่ะว่าจะต้องจัดการความรู้สึกนี้ยังไง
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่