สวัสดีครับพี่ๆชาวพันทิป
ผมมีเรื่องอยากจะปรึกษาเรื่องนิสัยเเย่ๆที่มีต่อความรักของผมเเละมันส่งผลให้เเฟนผมเธอรู้สึกไม่ดีเเละขอห่างออกไป
ผมขอเล่านิสัยเลยนะครับ
1.นิสัยชอบตื๊ออย่างเช่น เวลาถามคำถามอะไรสักอย่างผมก็จะชอบตื๊อเอาคำตอบเหมือนถามซ้ำ เเต่เเฟนของเป็นคนที่ต้องใช้เวลาคิด เวลาผมไปตื๊อบางทีเขาก็จะรู้สึกไม่ดีตามมา
2.นิสัยชอบคิดมาก คิดไปเอง เช่นชอบคิดเเทนเเฟนไปเองว่าเขาเป็นเเบบนู้นเเบบนี้อยู่ นิสัยเเฟนไม่ดีอย่างงี้อย่างงู้น ท้งๆที่เเฟนของผมยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ หรืออาจจะไม่เป็น เเต่ผมกลับคิดไปเองเเละไปป้อนข้อมูลผิดๆให้เขาเเละเขาก็เชื่อเราจนทำให้เขาสับสนในการกระทำของตัวเอง
3.นิสัยชอบถามอะไรไม่คิด บางคำพูดไท่กลั่นกรองออกมาก่อนคำพูดไวกว่าความคิดหลายๆครั้งมันจึงทำให้เเฟนผมเสียใจเพราะคำพูดหรือคำถามของผมเอง เพียงเพราะว่าตัวผมอยากได้คำตอบเเละความสบายใจของตัวเอง เเต่นึกถึงความรู้สึกคนที่เรารักเลย
ตอนเเรกที่เขาขอห่างผมเสียใจมากกลัวอะไรหลายๆอย่างจะพังลงเเต่พอผ่านมาสักพักเหมือนกับว่าได้ลองซูมออกมามองภาพรวมของคู่เราผมกลับพบว่าตัวเป็นเด็กมากอะไรหลายๆอย่างเหมือนกับเด็กใจร้อนอยากได้คำตอบไม่มีการไตร่ตรองคำพูดอะไร ก่อนที่จะพิมหรือพูดออกไปเเละตอนนี้เลยรู้สึกว่าระหว่างที่ห่างกันอยากจะเปลี่ยนเเปลงตัวเองจริงๆครับเพื่อเเฟนผมเเละคนรอบข้างผม จะด่าจะว่าผมก็ได้ครับเพราะตัวผมเองก็รู้สึกเหมือนกันว่าผมมันเด็กที่โตเเต่ตัวจริงๆความคิดไม่โตตาม เเฟนผมอายุน้อยกว่าประมาน3-4ปี ผมยังรู้สึกว่าความคิดความอ่านเขาโตกว่าผมเลย ควรจะทำยังไงต่อดีครับ ถ้าอยากจะเเก้ไขเเละรักษาความสัมพันธ์ครั้งนี้เอาไว้
อยากจะเปลี่ยนตัวเองให้โตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นในด้านความรักเเละเพื่อคนรักของตัวที่ขอห่างไปตอนนี้
ผมมีเรื่องอยากจะปรึกษาเรื่องนิสัยเเย่ๆที่มีต่อความรักของผมเเละมันส่งผลให้เเฟนผมเธอรู้สึกไม่ดีเเละขอห่างออกไป
ผมขอเล่านิสัยเลยนะครับ
1.นิสัยชอบตื๊ออย่างเช่น เวลาถามคำถามอะไรสักอย่างผมก็จะชอบตื๊อเอาคำตอบเหมือนถามซ้ำ เเต่เเฟนของเป็นคนที่ต้องใช้เวลาคิด เวลาผมไปตื๊อบางทีเขาก็จะรู้สึกไม่ดีตามมา
2.นิสัยชอบคิดมาก คิดไปเอง เช่นชอบคิดเเทนเเฟนไปเองว่าเขาเป็นเเบบนู้นเเบบนี้อยู่ นิสัยเเฟนไม่ดีอย่างงี้อย่างงู้น ท้งๆที่เเฟนของผมยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ หรืออาจจะไม่เป็น เเต่ผมกลับคิดไปเองเเละไปป้อนข้อมูลผิดๆให้เขาเเละเขาก็เชื่อเราจนทำให้เขาสับสนในการกระทำของตัวเอง
3.นิสัยชอบถามอะไรไม่คิด บางคำพูดไท่กลั่นกรองออกมาก่อนคำพูดไวกว่าความคิดหลายๆครั้งมันจึงทำให้เเฟนผมเสียใจเพราะคำพูดหรือคำถามของผมเอง เพียงเพราะว่าตัวผมอยากได้คำตอบเเละความสบายใจของตัวเอง เเต่นึกถึงความรู้สึกคนที่เรารักเลย
ตอนเเรกที่เขาขอห่างผมเสียใจมากกลัวอะไรหลายๆอย่างจะพังลงเเต่พอผ่านมาสักพักเหมือนกับว่าได้ลองซูมออกมามองภาพรวมของคู่เราผมกลับพบว่าตัวเป็นเด็กมากอะไรหลายๆอย่างเหมือนกับเด็กใจร้อนอยากได้คำตอบไม่มีการไตร่ตรองคำพูดอะไร ก่อนที่จะพิมหรือพูดออกไปเเละตอนนี้เลยรู้สึกว่าระหว่างที่ห่างกันอยากจะเปลี่ยนเเปลงตัวเองจริงๆครับเพื่อเเฟนผมเเละคนรอบข้างผม จะด่าจะว่าผมก็ได้ครับเพราะตัวผมเองก็รู้สึกเหมือนกันว่าผมมันเด็กที่โตเเต่ตัวจริงๆความคิดไม่โตตาม เเฟนผมอายุน้อยกว่าประมาน3-4ปี ผมยังรู้สึกว่าความคิดความอ่านเขาโตกว่าผมเลย ควรจะทำยังไงต่อดีครับ ถ้าอยากจะเเก้ไขเเละรักษาความสัมพันธ์ครั้งนี้เอาไว้