พูดก่อนนะคะ ว่าเราเป็นเด็กเรียนดีมาตลอดแต่เหมือนแม่จะไม่หวังเรื่องการเรียน จะหวังเรื่องชีวิตเรามากกว่า เราได้ไปเข้าค่าย2คืน3วันกับโครงการห้องเรียนกิฟของรร. แล้วกลับมาเราถึงบ้านตี1เราก็ต้องเหนื่อย มีตื่นสายบ้างก็เป็นเรื่องปกติ แต่พอแม่กลับมาจากที่ทำงานแม่ด่าเราสารพัดว่าเราไม่รีบซักผ้าบ้าง ไม่ล้างถ้วยบ้าง ไม่เก็บของบ้าง แล้วก็บอกให้เราตื่นเช้าในวันหยุดเราไม่เข้าใจเลยวันหยุดให้เราพักผ่อนบ้างไม่ได้หรอ สายของแม่และพ่อนี่คือ7:00+
พอเราเอาเปรียบเทียบให้ฟังว่าบ้านอื่นเขาไม่เห็นทำกันขนาดนี้ แม่ก็บอกอย่าเอาไปเปรียบเทียบคนเรามันไม่เหมือนกัน แต่ตอนแม่ด่าเราแม่กลับเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่นว่าทำไมไม่ทำแบบเขา ขยันเป็นไหม ดูคนอื่นสิอายุเท่าเราเขาไปช่วยพ่อแม่ทำงาน ช่วยพอแม่ทำนาแล้ว พูดในเชิงที่ว่าเราไม่ดีพอสำหรับเขา ล่าสุดวันนี้ เราล้างถ้วยอยู่ดีๆ แม้ก็บพูดประโยคเดิมๆซ้ำๆ แถมโยนของใส่เรา ตีเรา เรารำคาญแม่มากทุกคำที่พูดมาแทงใจหมด เราได้แค่พูดกับตัวเองว่าถ้าเรามีลูกเราจะไม่พูดแบบนี้กับลูกเด็ดขาด