11 สิงหาคม 2565
     07:30 น. ณ หอพักบุคลากร ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
     
      สวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่านค่ะ

      วันนี้ตื่นเช้ามาด้วยความกระปรี้กระเปร่าตั้งแต่หกโมงครึ่ง  เนื่องจากเมื่อวานกลับมาถึงหอพักแล้วไม่ทำอะไรเลย เข้านอนตั้งแต่สี่ทุ่ม (มันเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ )  
      อาจารย์ที่จะลาศึกษาต่อขอแลกคาบเรียนทุกวันวันพฤหัส ในเดือนสิงหาคม  วันนี้จึงเป็นวันว่างทั้งเช้าและบ่าย เมื่อคืนก็เลยไม่ต้องเตรียมสอน ♥️ ได้พักหนึ่งวันจึงโทรนัดศูนย์รถ 11 โมง เพื่อเช็คระยะครบ 60,000 กิโล  
       วันนี้เย็น น้องๆที่รู้จักชวนไปตีแบทที่สนาม ก็ตอบตกลงไป ในใจไม่รู้จะวิ่งรับลูกไหวมั้ย ไปขยับร่างกายหน่อยก็ดีนะ  

.
.
       เมื่อวานมีเรื่องน่ายินดีหนึ่งเรื่อง  นั่นคืออาจารย์ทั้งสาขาขอนัดผู้บริหารและท่านอธิการบดีเพื่อหารือแนวทางแก้ปัญหาภาระงานที่มันหนักเกินไป (สำหรับอาจารย์ล่าม)  และสรุปหาทางออก  ผลสรุปเป็นที่น่าพอใจ  อย่างน้อยเขาอนุญาตให้รับเจ้าหน้าที่สี่ตำแหน่งเพื่อมาแบ่งเบาภาระงาน การติดต่อระหว่างอาจารย์ผู้สอนและนักศึกษา การแปลการบ้านนักศึกษา ….  ซึ่งถ้าเข้ามาแล้วทำได้ตามที่ตกลงก็จะช่วยแบ่งเบาได้มาก ๆ   ต้องขอบคุณน้อง ๆ อาจารย์ และหัวหน้าสาขาที่รวมตัวกันหารือถึงปัญหา  มันกระทบไปหมด ทั้งการดูแลนักศึกษาไทยที่ไม่ทำได้ไม่เต็มที่ และสุขภาพของอาจารย์แต่ละคนเริ่มแย่ลง
วันประชุมเมื่อวานสมาชิกมาไม่ครบเพราะต้องเข้าโรงพยาบาล 1 คน ร่างกายไม่ไหว  เพราะที่ผ่านมาเราใช้งานร่างกายหักโหมมากจริง ๆ ดิฉันเองก็กลัวจะน็อคเหมือนกันในบางวัน  ขอบคุณผู้บริหารที่เห็นใจ ในส่วนค่าจ้างล่ามได้ตามกำหนดของมหาวิทยาลัยก็ไม่เป็นไร ถึงแม้จะทำทุกอย่างมากกว่าอาจารย์เจ้าของรายวิชา 555555