copy..มาจาก👉https://ppantip.com/topic/40420218




๖. สาสปสูตร 
[๔๓๑] พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี 
ครั้งนั้นแล ภิกษุรูปหนึ่งเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ฯลฯ 
ครั้น ภิกษุนั้นนั่งเรียบร้อยแล้ว ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ กัปหนึ่งนานเพียงไร หนอแล ฯ
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุ กัปหนึ่งนานแล มิใช่ง่ายที่จะนับกัปนั้นว่า เท่านี้ปี ฯลฯ 
หรือว่าเท่านี้ ๑๐๐,๐๐๐ ปี ฯ 
ภิ. ก็พระองค์อาจจะอุปมาได้ไหม พระเจ้าข้า ฯ 
[๔๓๒] พ. อาจอุปมาได้ ภิกษุ  แล้วจึงตรัสต่อไปว่า 
ดูกรภิกษุเหมือนอย่างว่า นคร ที่ทำด้วยเหล็ก ยาวโยชน์ ๑ กว้างโยชน์ ๑ สูงโยชน์ ๑
เต็มด้วยเมล็ดพันธุ์ผักกาด มีเมล็ดพันธุ์ ผักกาดรวมกันเป็นกลุ่มก้อน 
บุรุษพึงหยิบเอาเมล็ดพันธุ์ผักกาดเมล็ดหนึ่งๆ ออกจากนครนั้น โดยล่วงไปหนึ่งร้อยปีต่อเมล็ด
เมล็ดพันธุ์ผักกาดกองใหญ่นั้น พึงถึงความสิ้นไป หมดไป เพราะความพยายามนี้ ยังเร็วกว่าแล 
ส่วนกัปหนึ่งยังไม่ถึงความสิ้นไป หมดไป 
กัปนานอย่างนี้แล 
บรรดากัปที่นานอย่างนี้ พวกเธอท่องเที่ยวไปแล้วมิใช่หนึ่งกัป มิใช่ร้อยกัป มิใช่พันกัป มิใช่ แสนกัป 
ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะว่า สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้ ฯลฯ 
พอเพื่อจะหลุดพ้น ดังนี้ ฯ 
จบสูตรที่ ๖
https://etipitaka.com/read/thai/16/180/
 
สรุป... <----อันนี้เป็นความเข้าใจของผม...หากมีคำแนะนำ-หรือ-เห็นต่าง..นำหลักฐานมาแสดง...ก็ยินดีเลยครับ
1. จากพระสูตร เรา..หรือ..." สัตว์ "...ได้ท่องเที่ยวไปแล้วในสัวสารวัฏไม่รูกี่แสนกี่ล้านกัป   
    แต่เราจะมาคำนวนดูว่าการหยิบเมล็ดพันธ์ผักกาดออกจากกล่องขนาด  1 คิวบิกโยชน์...นั้น นานกี่ปี  ดังนี้
    
    1 โยชน์ = 16 กิโลเมตร = 16,000 เมตร     
     ขนาดเมล็ดผักกาดเรากำหนดที่ 2mm = 0.002m    <----ตามข้อมูลนี้

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ดังนั้น...1 คิวบิกโยชน์ก็จะสามารถบรรจุเมล็ดผักกาดได้ด้านละ   16,000 m / 0.002m =  8,000,000  เมล็ด
      เมื่อคูณทั้ง 3 ด้าน... ก็จะบรรจุใน 1 คิวบิกโยชน์ได้   8,000,000 x 8,000,000 x 8,000,000  = 5.12x1020
      คราวนี้จะหยิบเมล็ดออกทุกๆ 100ปี   มันจึงใช้เวลาทั้งสิ้น   100 x 5.12x1018 = 5.12x1022 ปี
      สรุปว่า   1 กัปนั้น...นานมากกว่า  512,000,000,000 ล้านล้านปี... <-----ตายเกิดไปกี่รอบแล้วนี่
ปล. อาจจะมีการคำนวณที่ต่างกันเพราะกำหนดเมล็ดผักกาดกันคนละขนาด

2. ดูเวลาแค่ 1 กัป แล้ว....คำว่า " เพิ่มพูลปถพี "...นี้เห็นภาพเลย  ซากจากการตายทับถมกันจนเป็นแผ่นดินที่สูงขึ้น...
     พระองค์จึงกล่าวว่า "  แค่นี้ก็พอแล้วที่เธอควรจะเบื่อหน่ายในการเกิด--และ--ตาย..อย่างไม่สิ้นสุด "

3. จากทิฏฐิ62...ที่พระศาสดาท่านทรงอธิบายว่า....มีสมณพราหมณ์บางพวกเขาบรรลุเจโตสมาธิแล้วสามารถรู้ถึงขันธ์
     ในอดีตได้  เขาก็เลยบัญญัติว่าโลกเที่ยง...เขาเองเนั้นที่ยง...  ทางพุทธศาสนาเลยบอกว่า...พวกนี้เห็นจริง...
     แต่รู้ไม่จริง... ตัวเขาที่ทางพุทธจะเรียกว่า " สัตว์ " นะมันเกิดตายไปตามภพใหญ่น้อยมาช้านาน..จนไม่สามารถ...   
     หาเบื้องตน-เบื้องปลาย..ก็จริง     แต่ " สัตว์...มันก็ไม่เที่ยง "...เพราะอะไร? 
     ก็เพราะพระผู้มีพระภาคท่านตรัสรู้ในหนทางที่จะทำให้ " สัตว์ "...มันหมดไป...
     นี่หละ " สัตว์มันไม่เที่ยงเพราะเหตุนี้ "...   
      ดังนั้น...การเห็นว่าเรา(สัตว์)เที่ยง...มันจึงเป็นมิจฉาทิฏฐิ...เป็นสัสสตทิฏฐิ
      เพราะถ้าคิดแบบนี้...ก็เท่ากับปฏิเสธในหนทางที่จะทำให้หลุดพ้น..เพราะเชื่อว่าเที่ยง
     
     ".... [๑๕๑] ดูกรมาลุงกยบุตร เมื่อมีทิฏฐิว่า โลกเที่ยง ดังนี้
                      จักได้มีการอยู่ประพฤติ พรหมจรรย์หรือ ก็ไม่ใช่อย่างนั้น.."
        { [๑๕๑] สสฺสโต โลโกติ มาลุงฺกฺยปุตฺต ทิฏฺฐิยา สติ พฺรหฺมจริยวาโส อภวิสฺสาติ เอวํ โน.... }
      https://etipitaka.com/read/thai/13/120/