สวัสดีค่ะเราอายุ17 เป็นวัยรุ่นคนหนึ่งที่มีความรักกับแฟนอายุ18 เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันค่ะเคยอยู่โรงเรียนเดียวกันตอนประถมเราแอบชอบเขา เเต่เขาแอบชอบเพื่อนสนิทเราค่ะ(แต่ไม่มีใครรู้) พอจบป.6ก็ไม่ได้เจอกันอีก มาเจอกันอีกทีตอนม.4ตอนนั้นเราโสดเเต่เขายังมีแฟนอยู่ เเต่เราก็ไม่ได้อะไรเพราะเรามีคนเข้าหาเยอะมากค่ะ เเต่วันหนึ่งเขาก็ทักมาคุยกับเรามาขอเฟสเพื่อนเรา เราก็ให้ไปค่ะ เเต่เราคุยสนุกเขาเลยคุยต่อเเล้วเขาก็เริ่มจีบเรา เราก็ติดใจค่ะเราเคยชอบเขามาก่อนแล้วด้วยเราคุยกันทุกวันเราคลั่งรักเขามากจนกระทั่งได้คบกันเขาก็เป็นคนแสนดีมากๆเรารู้สึกโชคดีที่ปฏิเสธคนทั้งหมดเพื่อเลือกเขา รู้สึกว่าเขาเป็นเซฟโซนเป็นความรักที่ดี พอคบกันแรกๆทำอะไรก็ถูกใจไปหมดเลยค่ะ เราคบกันมา1ปี9เดือนอีก2วันจะ10เดือนเเล้วค่ะ(สำหรับเรามันไม่นานมาก) เราเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายกับความสัมพันธ์มากค่ะ เราคลั่งรักเขายังไงก็คลั่งรักอยู่อย่างงั้น เราทำให้เขาทุกอย่างแคร์เขาตลอด พอเรารู้สึกว่าเราเริ่มเอาเเต่ใจเราก็ปรับปรุงตัวเองทันทีเลยเพราะเราไม่อยากให้เขาอึดอัด เเต่มีเรื่องหนึ่งที่เราทำไม่ได้คือเราเป็นคนคิดมากค่ะเเล้วเราก็เศร้าง่ายร้องไห้บ่อย เรามีอะไรเราก็บอกเขา ตอนแรกเขาก็รู้สึกยินดีที่จะรับฟัง แต่เราไม่รู้มาก่อนเลยค่ะว่ามันเปลี่ยนจากความยินดีเป็นความเบื่อตอนไหนพอคบกันไปเรื่อยๆเขาก็เริ่มเงียบค่ะเริ่มนิ่ง อาจจะเพราะบุคลิกเเละนิสัยของเขาด้วยที่เป็นคนนิ่งๆไม่ค่อยแสดงออกต่างกับเราสุดขั้วเราเป็นคนเฮฮาเป็นคนสังคมกว้างเเต่เราไม่ชอบคุยกับคนอื่นค่ะนอกจากแฟน เรายกให้แฟนเราเป็นทุกอย่าง เเล้วทีนี้แฟนเราก็เลิกกันไปครั้งนึง เลิกกันเพราะเขาบอกว่าไม่รู้เหตุผลค่ะ แบบรักกันมาอยู่ดีๆมีปากเสียงกันนิดหน่อยบอกเลิกเลย (ปกติไม่ค่อยทะเลาะกันค่ะ) ไม่ทะเลาะรุนแรงเพราะเราใช้เหตุผลกับเขามาก ให้อิสระด้วย เลิกกันไปได้แค่1วัน เขากลับมาหาเราเพราะเขาคิดถึงค่ะ เราไม่พอใจเขาเรื่องนึงค่ะ คือเขาชอบนิ่งบางทีก็ไม่ค่อยทักเราเรารู้สึกโดนละเลยความรู้สึกเเล้วเราไม่โอเค เราก็บอกเขาเเล้วเขาก็ฟังเเล้วก็ปรับตัวเเค่เเรกๆเเล้วก็กลับไปเป็นแบบเดิม เป็นแบบนี้บ่อยมาก จนเมื่อไม่นานมานี้เขาบอกเราว่าเขาไม่มีความสุขตอนอยู่กับเรา เเต่ก็ไม่ได้รู้สึกแย่เขารู้สึกไม่อยากทำอะไรกับเราเเล้ว พอเรารู้แบบนี้เราเลยอยากหาอะไรใหม่ๆทำกับเขาให้เราไม่น่าเบื่อ เเต่เขาบอกเขาอึดอัดค่ะ เราก็เลยถามไปว่า””หรือจริงๆเธอเเค่หมดรักเราเเต่เธอไม่รู้ตัวเอง “เเล้วเขาก็นิ่งค่ะเหมือนลังเลเเล้วก็คิดสักพัก วินาทีที่เขาลังเลเราก็ได้ทำตอบเเล้ว เขาก็บอกว่าลองห่างกันสัก2วันนะ(ตอนเลิกกันเราเคยคุยกันค่ะว่าถ้ารู้สึกแบบนั้นอีกลองห่างกันดู) พอห่างกัน2วันเราหายไปเลยค่ะนิ่งไม่ลงสตอรี่ไม่เเชร์อะไรเลย เขาก็คอยส่องค่ะเรารู้เพราะปกติเขาไม่ค่อยเข้าไอจีเเต่วันนี้เขาออนบ่อยมาก เราเตรียมใจไว้เเล้วค่ะตอนแรกเตรียมใจว่าต้องเลิกกันเราเสียใจมากเพราะเราแสนดีกับเขาทั้งพยายามทั้งทุ่มเทเเต่เขาก็ไม่รักเราอยู่ดี เเล้วพอครบ2วันเขาก็ทักมาถามค่ะว่าเป็นยังไงบ้างเขาบอกว่าเขาก็เศร้าเเล้วก็มีเรื่องให้คิดๆ เเล้วก็บอกว่าคืนนี้โทรกันนะ พอเรารู้แบบนี้เราดันใจอ่อนค่ะจากที่เราเด็ดขาดกับตัวเองว่าเราจะบอกเลิกเขา จู่ๆเราก็มี2ทางเลือกคือ 1ถ้าเขาพร้อมจะปรับตัวเราก็พร้อมจะปรับไปกับเขา 2เลิกกันไปเลยอย่าเสียเวลา สุดท้ายตอนโทรมาเขาบอกเลิกเราค่ะ เขาบอกว่าเขาคงรู้สึกไม่ได้รักเรานานเเล้ว เเต่เขาเเค่หลอกตัวเอง เราได้ยินเเล้วรู้สึกใจหล่นเพราะเรามองเขาด้วยความรักมาตลอด เเล้วเราไม่รู้เลยว่าในดวงตาเขาไม่ได้มองเราด้วยความรักตั้งเเต่เมื่อไหร่ เราก็ร้องไห้ค่ะเสียใจมากเราอยากให้เขาเจ็บแบบที่เราเจ็บเเต่สุดท้ายเเล้วเราคุยกันนานมาก เราถามเขาว่า”เธอคิดจะปรับตัวบ้างมั้ย” เขาตอบว่าคิดอยู่นิดเดียวว่าจะทำให้ดีขึ้น เเล้วเขาก็บอกว่าคงดีแค่แรกๆแหละ เเล้วก็บอกว่าถ้าเขารักเราอยู่เขาคงปรับตัวได้ เเต่อันนี้เขาคิดว่าจะทำไม่ได้แปลว่าเขาไม่รักเราเเล้ว😭จบกันด้วยดีเราไม่เกลียดเขาเเละเขาไม่เกลียดเรา เราให้อภัยเขาทุกเรื่องเลยค่ะ เรายกให้เขาเป็นความรักที่ดี เป็นความทรงจำดีๆ นั่นแหละเราเลยอยากรู้ว่าคนที่เสมอต้นเสมอปลาย คนที่แสนดีคนที่ทุ่มเททำไมถึงโดนเอาเปรียบตลอด ทำไมถึงต้องโดนทิ้งด้วย เรารู้สึกผ่านช่วงนี้ไปไม่ได้เลย เราอยากรู้ด้วยว่าเราจะผ่านมันไปยังไงดี เราใจเต้นแรงมากจนนอนไม่หลับ นอนไปได้2ชั่วโมงเราก็สะดุ้งตื่น เราเครียดลงกระเพาะด้วยมันจะอ้วกตลอดเวลาเลยกินข้าวก็ไม่ลง (เราขอโืทษนะคะถ้าเรียบเรียงคำพูดผิดหรือพูดวนไปวนมา)เราเพิ่งเลิกกับเขาวันนี้เลยค่ะ เมื่อคืนนี้เลย เราเลยยังทำใจไม่ได้แผลมันสดมาก ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นของทุกคนล่วงหน้านะคะ💖