เรื่องมีอยู่ว่า เรามีแฟน ดูใจกันมาได้2ปีแล้ว
เรารักเขามากค่ะ ยอมเขาได้ทุกอย่าง เพื่อให้ได้มาอยู่ใกล้ๆเขา(รักเราเคยเป็นรักระยะไกลนะคะ) ถึงแม้จะถูกเขาหักหลังเราก็ยอม แต่เมื่อเวลาผ่านไป เรากลับรู้สึกเริ่มกลัวเขา กลัวว่าเขาจะทิ้ง เพราะคู่เราทะเลาะกันบ่อยมาก เมื่อแก้ปัญหาไม่ได้ เขาก็จะเลือกหนี เช่น บอกเลิก หนีกลับบ้าน เราต้องเป็นฝ่ายไปตามเขาทุกครั้ง เรารู้ว่าหลายๆครั้งเขานอกใจ แต่ทุกครั้งที่เขาขอโทษเราก็ให้อภัยเขา
หลังๆมาเขาก็ทำตัวดีขึ้น แต่เรากลับรู้สึกเมื่อเดิมเหมือนเขาไม่ได้เปลี่ยนอะไร และเราก็ไม่ไว้ใจเขา
คิดกังวนตลอดว่าเขามีคนอื่น ว่าเขาจะบอกเลิกเรา
เราเหนื่อยกับความรู้สึกนี้มาก คิดว่าไม่อยากจะรู้สึกแบบนี้อีก เราภวานาให้เขาออกไปจากชีวิตเรา แต่เราก็กลัวเจ็บ ทุกวันนี้เรายังคงรักเขามากเหมือนแต่ก่อนนะคะ ยังเป็นห่วงยังอยากดูแล แต่ก็อยากให้เขาหายไปในเวลาเดียวกัน ถึงอย่างนั้นเราก็ยังกลัวว่าเขาจะอยู่ยังไง อยากรู้ว่าถ้าไม่มีเราใครจะดูแลเขา
ไม่รู้ว่าจะมีคนที่เคยรู้แบบเราบ้างไหม
.
ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
มันจะแปลกไหมคะ ถ้าเราจะภาวนา ขอให้คนที่เรารักออกไปจากชีวิตเรา?
เรารักเขามากค่ะ ยอมเขาได้ทุกอย่าง เพื่อให้ได้มาอยู่ใกล้ๆเขา(รักเราเคยเป็นรักระยะไกลนะคะ) ถึงแม้จะถูกเขาหักหลังเราก็ยอม แต่เมื่อเวลาผ่านไป เรากลับรู้สึกเริ่มกลัวเขา กลัวว่าเขาจะทิ้ง เพราะคู่เราทะเลาะกันบ่อยมาก เมื่อแก้ปัญหาไม่ได้ เขาก็จะเลือกหนี เช่น บอกเลิก หนีกลับบ้าน เราต้องเป็นฝ่ายไปตามเขาทุกครั้ง เรารู้ว่าหลายๆครั้งเขานอกใจ แต่ทุกครั้งที่เขาขอโทษเราก็ให้อภัยเขา
หลังๆมาเขาก็ทำตัวดีขึ้น แต่เรากลับรู้สึกเมื่อเดิมเหมือนเขาไม่ได้เปลี่ยนอะไร และเราก็ไม่ไว้ใจเขา
คิดกังวนตลอดว่าเขามีคนอื่น ว่าเขาจะบอกเลิกเรา
เราเหนื่อยกับความรู้สึกนี้มาก คิดว่าไม่อยากจะรู้สึกแบบนี้อีก เราภวานาให้เขาออกไปจากชีวิตเรา แต่เราก็กลัวเจ็บ ทุกวันนี้เรายังคงรักเขามากเหมือนแต่ก่อนนะคะ ยังเป็นห่วงยังอยากดูแล แต่ก็อยากให้เขาหายไปในเวลาเดียวกัน ถึงอย่างนั้นเราก็ยังกลัวว่าเขาจะอยู่ยังไง อยากรู้ว่าถ้าไม่มีเราใครจะดูแลเขา
ไม่รู้ว่าจะมีคนที่เคยรู้แบบเราบ้างไหม
.
ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ
ขอบคุณค่ะ