คือว่า หนูไม่รู้เลยค่ะว่าตัวเองชอบอะไร สนใจอะไร  ตั้งแต่จบม.3 มาคือลูกพี่ลูกน้องชวนมาเรียนด้วยอีกจังหวัดหนึ่งค่ะ เลยลองมา นางก็ชวนไปเรียนที่เทคนิค ช่างยนต์ค่ะ เลยถามนางไปว่า ได้เหรอ แกกะชั้นไม่มีพื้นฐานหรือความชอบเลยนะ นางบอกลองดูไม่ได้ก็เปลี่ยน ก็เลยเออออตามไป
ก็เรียนมาจน ปี2 มีคนในวิลัยติดโควิดเลยต้องเรียนออนไลน์กัน ช่างยนต์อะเนอะคือมันต้องได้ปฏิบัติอะถึงจะรู้ถึงจะได้ เพื่อจะฝึกงานตอน ปี3 สรุปก็ไม่ได้อะไรจน ปี3 ฝึกงานก็ไม่ได้อะไรเลย ด้วยความที่เราเป็นผญ. ก็ได้ทำพวกเอกสาร ออกตรวจสาขา เช็คสต๊อกนั้นนี่ พ่อแม่เลยถามว่า จะต่ออะไรล่ะลูก นี่คิดหนักเลยเพราะตั้งแต่โตมา เป้าหมายหรือความฝันที่ตัวเองอยากจะเป็นก็ไม่มี ไม่เคยหาเจอ คิดได้แค่หาเงินยังไงให้ทันพ่อแม่ใช้แค่นั้น เพื่อนชวนไปเรียน วิศวกรรมอุตสาหการ นี่ก็โง่อีก ส่วนเพื่อนฉลาด นี่ก็โคตรจะเครียด5555 ไม่รู้จะไปไหน เพราะคิดว่าไม่น่าจะติดหรอก แต่ตัวเองก็ชอบภาษาอยู่บ้าง หรือแค่สะดิ้งตามคนอื่นหรือยังไงก็ไม่รู้ อยากร้องไห้มากเลยค่ะ การเป็นคนที่ค้นหาเป้าหมายในชีวิตตัวเองไม่เจอเป็นอะไรที่มืดแปดด้านมากเลยค่ะ ตอนนี้ใครชวนเรียนอะไรคือไปหมด ไปไหนไปด้วย