ตอนนี้ผมอายุ 30++
ผมเคยมีประสบการณ์ช่วง ม.2 ได้เกรด 0.00 ณ.โรงเรียนต่างจังหวัดแห่งหนึ่ง
เทอมนั้นน่าจะเรียน ประมาณ 8-9 วิชาไม่แน่นอน 
ตี 0    = 3 วิชา ( เน้นทำข้อสอบไว แทบไม่อ่านกาๆ ออกห้องสอบคนแรกเท่ ไม่รู้คิดได้ไง )
ตี มส = 2 วิชา ( ก็ไปเรียนทุกวัน แต่ชอบไปนั่งเรียนกับเพื่อนห้องอื่น ไม่ก็สนามกีฬา เน้นกิจกรรม )
ตี ร   =  3 วิชา  ( ก็ไม่เข้าเรียน จะเอางานที่ไหนส่งเนอะ )

สรุปเกรดออกมา 0.00
ยืนดูเกรดตัวเองแบบมึนงง จะทำไงต่อกับชีวิต

สรุปต้องเอาผู้ปกครองมาคุยกับอาจารย์ จำได้ว่า เห็นน้ำตาแม่ครั้งแรกกับผลการเรียนเรากลับมาบ้านโดนตบไป 1 ดอก
แต่ต้องขอบคุณอาจารย์ที่ใจดี ยอมให้แก้ มส แก้ ร และสอบซ้อม 
เพื่อนปิดเทอมกันสบาย แต่เราต้องมา เรียนซ้อม ส่งงาน รอดมาได้แบบ ไม่ต้องซ้ำชั้น เป็นบทเรียนชีวิต
( เทอมหน้าต้องโดดเรียนเท่าที่โดดได้  รายงานต้องส่งให้ครบ " 0 " ก็ยังได้อยู่บาง  2-3 วิชาต่อเทอม แก้สอบซ้อมๆไปตามสไตร์ )

ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่สำคัญ ในชีวิตที่พอทำให้เด็กมึนๆพอคิดได้อยู่บ้าง
สามารถเอาตัวรอด จบ ปวช ปวส ปริญญาตี ตามเกรดปกติ 
ย้ำว่าไม่ได้ขยันเรียนมากกว่าเดิม โดดเรียนเหมือนเดิม ไม่สนจัยเรียนเหมือนเดิมครับ
แต่เน้นศึกษาเองจากการรายงาน ( ลอกรายงานเพื่อนปกติเด็กขี้เกียจ แต่แต่งให้ดีขึ้นกว่าของเพื่อน )

อยากรู้ว่าสมัยนี้ ถ้าได้เกรดแบบนี้ เค้ายังจะให้โอกาศเด็กกันอยู่ไหม เพระาต้องบอกว่าอาจารย์ช่วยจริงๆ
เห็นน้องๆสมัยนี้ เรียนกันเครียดน่าดู น่าจะไม่ค่อยมีแล้วมั่งที่ได้เกรด 0.00