ไม่มีเเพชชั่นในการใช้ชีวิตต่อเลยค่ะ เกิดคำถามกับตัวเองบ่อยมากว่าเกิดมาทำไม เกิดมาเพื่ออะไร ไม่มีอะไรทำให้รู้สึกว่ามีความสุขได้เลย ไม่มีอะไรที่ชอบ ไม่รู้สึกหลงใหลอะไร ไม่รู้สึกว่าต้องการอะไร ไม่รู้เลยว่าใช้ชีวิตต่อไปทำไม มันน่าเบื่อมาก เบื่อท้องฟ้า เบื่อก้อนเมฆ  ยิ่งตอนเช้าที่ลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วเจอฝ้าเพดานห้องก็รู้สึกว่า อีกเเล้วหรอ เริ่มวันใหม่ที่เเสนจะน่าเบื่ออีกแล้ว เราตามหาทุกอย่างที่รู้สึกว่าทำเเล้วคิดว่าจะมีความสุข ลองในสิ่งที่ดีเเละไม่ดี แต่กลับสร้างปัญหามากกว่าเดิม เราไม่รู้สึกว่าการใช้ชีวิตอยู่ทุกวันมันน่าค้นหาเลย พูดกับตัวเองเสมอว่าอยากให้มันเป็นวันสุดท้าย อยากดับสูญหายไปเหมือนไม่มีเคยมีเราเกิดขึ้นมา เหนื่อยหน่ายที่ต้องใช้ชีวิตเต็มที ยิ่งพยายามคิดว่าเกิดมาเพื่อตอบเเทนบุญคุณคนที่เลี้ยงดูพ่อแม่ ยิ่งรู้สึกว่าเป็นภาระ