คือหนูมีความฝันอยากเป็นแพทย์แต่ก็ไม่เชิงความฝันหรอก เพราะพึ่งจะคิดอยากเป็นตอน ม.4 ม.5 เพราะเป็นอาชีพที่มั่นคงดี แต่ตอนนี้รู้สึกเหนื่อย ขี้เกียจ เวลาสอบกลางภาคเราก็จริงจังมากในบางวิชาทำให้อีกวิชาตกไปเลยเพราะไม่ได้อ่าน รู้สึกว่าตัวเองความจำไม่ได้ดีเหมือน ม.ต้น หนูไม่ใช่คนหัวดี เป็นคนหัวกลาง ตอนเด็กๆแม่บอกว่าสอนง่าย ไม่ค่อยผิด ตอนเด็กๆคณุก็ชมหลายคน ทั้งขยัน ได้ไปแข่งคณิต ตั้งแต่ ป.3
พอ ม.ต้นก็ไม่ตั้งใจเรียน เรียนเล่นๆเพราะไม่ค่อยอ่าน นส ก็สอบได้เยอะตลอดเลยชล่าใจคิดว่าตัวเองเก่งไม่ฝึกฝนทำอะไร  พอ ม.ปลายเทอมแรกม.4 เรียนออนไลน์ยิ่งไม่มีไฟยิ่งขี้เกียจได้ 3.8 พอเทอม 2 ขี้เกียจหนักดว่าเดิมงานไม่ค่อยส่ง ไม่เข้าเรียน เกรดดิ่งลงเหวแบบมากสุดๆคือตั้งแต่เรียนมาเกรดเฉลี่ยไม่เคยต่ำกว่า 3.5 พอเทอมนี้เกรดได้ 2.90 คือน้อยมากแบบ 
พอมาเทอมนี้ ม.5 คิดได้ขยันขึ้น กลางภาคปลายภาคจริงจังมาก ยิ่งทำให้กดดันเข้าไปอีก รู้สึกเหนื่อยมากๆ ทำให้เราอยากให้คะแนนมันเต็มตลอด  คณิตเพิ่มที่ผ่านมากลางภาคคะแนนเต็ม 30 เราได้ 20 กว่านิดๆเอง ซึ่งเราไม่ค่อยพอใจกับคะแนน เพราะเราก็ตั้งใจพอควรหรือเราอาจจะไม่พยายามมากเพราะ เราอ่านข้ามคืนก่อนสอบ คือวิชานี้ครูเอาคะแนนสอบมากกว่าคะแนนเตํมร้อย คะแนนสอบ 60 กลางภาค 30 ปลาย 30 คะแนนเก็บ 40 คือบางทีคะแนนเก็บอาจไม่ได้เต็ม 40 อยู่แล้วเพราะมีคะแนนสอบย่อยด้วย  เอาง่ายๆคือได้ตะแนนสอบเยอะก็คือได้เกรดสี่ 
บางที่รู้สึกว่าตัวเองจะมำได้มั้ยจะสอบได้มั้ย หนูอยากเข้าแพทย์ ถ้าคณะอื่น ก็อยากเข้า จุฬา หรือ ธรรมศาสตร์ และอื่นๆ  ไม่รู้ว่าหวังสูงไปรึเปล่า เค้าบอกว่าถ้าเราไม่เก่งมากให้พยายามขยันกว่ามาก หนูไม่ค่อยเชื่อว่าความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น หรือหนูอาจจะยังไม่ขยันมากพอ 
บางครั้งรู้สึกท้อรู้สึกว่าตัวเองเหมือนคนไม่มีอนาคต ไม่น่าจะทำได้