คือ สังเกตมานานแล้วเวลามีหลายกระทู้ เปรียบเทียบการเลี้ยงลูกของคนฝรั่งกับคนไทย-คนเอเชียตะวันออก
หลายคนก็ชอบ focus ที่
ฝรั่ง = มักจะชอบผลักดันให้ลูกย้ายออกจากบ้านไปอยู่เองคนเดียวได้พอเรียนจบ High School หรือถ้าบ้านไหนไม่รวยลูกอยากเรียนต่อมหาลัยก็จะต้องกู้เรียนเอง + ทำงานพิเศษหาเลี้ยงตัวเอง + ใช้หนี้เองด้วยหลังเรียนจบ ไม่บังคับว่าลูกต้องมาดูแลพ่อแม่ยามแก่
ไทย/เอเชียตะวันออก = ต่อให้ย้ายไปอยู่ประเทศฝรั่ง ลูกยังคงสามารถอยู่บ้านเดียวกับพ่อแม่ได้ตลอดตราบใดที่ยังไม่แต่งงาน (หรือแต่งแล้วก็ให้ลูกสะไภ้/ลูกเขยมาอยู่บ้านเดียวกันได้เป็นครอบครัวใหญ่) + ชอบสนับสนุนและออกค่าเล่าเรียนให้ลูกเรียนต่อมหาลัยถึงบ้านตัวเองจะไม่รวยมาก หรือหลายบ้านให้ลูกกู้เรียนไปก่อนแล้วตัวเองมาช่วยลูกใช้หนี้หลังเรียนจบ และการที่ลูกต้องมาดูแลพ่อแม่ยามแก่หรือแม้แต่ให้เงินเป็นสิ่งที่ต้องทำอย่างยิ่ง...
แต่พอผมมาดูเวลานักข่าวเขาไปสัมภาษณ์พ่อแม่ของเหยื่อยผู้เสียชีวิตจากเหตุการณ์ร้ายแรงไม่ว่าจะอะไรก็ตามผมเห็นพ่อแม่ฝรั่งเขาก็ดูโศกเศร้ากับการจากไปของลูกเขาไม่แพ้คนไทย/เอเชียตะวันออกเลยนะครับ...
จริง ๆ แล้วพ่อแม่ฝรั่งเขาก็รักลูกไม่ได้น้อยไปกว่าพ่อแม่ทางเอเชีย แต่แค่การแสดงความรักในวัฒนธรรมเขาต่างกันใช่ไหมครับ?
หลายคนก็ชอบ focus ที่
ฝรั่ง = มักจะชอบผลักดันให้ลูกย้ายออกจากบ้านไปอยู่เองคนเดียวได้พอเรียนจบ High School หรือถ้าบ้านไหนไม่รวยลูกอยากเรียนต่อมหาลัยก็จะต้องกู้เรียนเอง + ทำงานพิเศษหาเลี้ยงตัวเอง + ใช้หนี้เองด้วยหลังเรียนจบ ไม่บังคับว่าลูกต้องมาดูแลพ่อแม่ยามแก่
ไทย/เอเชียตะวันออก = ต่อให้ย้ายไปอยู่ประเทศฝรั่ง ลูกยังคงสามารถอยู่บ้านเดียวกับพ่อแม่ได้ตลอดตราบใดที่ยังไม่แต่งงาน (หรือแต่งแล้วก็ให้ลูกสะไภ้/ลูกเขยมาอยู่บ้านเดียวกันได้เป็นครอบครัวใหญ่) + ชอบสนับสนุนและออกค่าเล่าเรียนให้ลูกเรียนต่อมหาลัยถึงบ้านตัวเองจะไม่รวยมาก หรือหลายบ้านให้ลูกกู้เรียนไปก่อนแล้วตัวเองมาช่วยลูกใช้หนี้หลังเรียนจบ และการที่ลูกต้องมาดูแลพ่อแม่ยามแก่หรือแม้แต่ให้เงินเป็นสิ่งที่ต้องทำอย่างยิ่ง...
แต่พอผมมาดูเวลานักข่าวเขาไปสัมภาษณ์พ่อแม่ของเหยื่อยผู้เสียชีวิตจากเหตุการณ์ร้ายแรงไม่ว่าจะอะไรก็ตามผมเห็นพ่อแม่ฝรั่งเขาก็ดูโศกเศร้ากับการจากไปของลูกเขาไม่แพ้คนไทย/เอเชียตะวันออกเลยนะครับ...