คือเราเป็นแม่ม้ายลูกติดเรามีลูกชาย1คนอายุ14เราได้มาเจอกับแฟนไหม่อยู่กินกันมา11ปีเค้ามีลูกชาย1คนอายุ14พี่น้องเค้าดีทุกอย่างลูกเราอยู่กับพ่อเรา
ส่วนลูกแฟนอยู่กับแม่ของเด็กวันนึงพ่อเราเสียชีวิตเนื่องจากอุบัติเหตุ ทำให้เราต้องเอาลูกมาอยู่ด้วยได้1ปีเรากับแฟนทำอาชีพรับเหมาไม่ค่อยได้กลับบ้านฝากลูกให้น้องสาวแฟนช่วยดูเรื่องเงินคือลูกเราลูกเค้าส่งไม่ขาดเราโอนให้ลูกโดยตรงวันละ100เงิน100นี้คือกินข้าวเช้ากลางวันเย็นค่ารถไปเรียนพอมาวันนึงพ่อของแฟนมาอยู่กับน้องสาวแล้วแกไม่ค่อยสบายโดยทุกคนต้องทำงานหมดโดยเหลือลูกเรากับคนแก่ลูกเราก็มีหน้าที่ไปเรียนมีหน้าที่ดูแลคนแก่เด็กมันก็ทำบ้างไม่ทำบ้างติดเพื่อนวันนึงน้องสาวเค้าไม่มีเงินซื้อของให้พ่อกินแต่เค้าเห็นลูกชายเราถือของกินมาซึ่งตอนนั้นมัน6โมงเย็นเท่ากับว่า100บาทที่เราโอนไปคือนั่นคือข้าวเย็นเค้าหมูปิ้ง1ไม้ข้าวเหนียว10บาทน้องสาวแชทมาบอกแฟนว่าลูกเรามีเงินไม่ซื้ออะไรให้พ่อเค้ากินซื้อกินคนเดียวแฟนเราเลยบอกน้องสาวว่าให้ลองคิดไหม่แล้วมาคุยกันน้องสาวเค้าบอกว่าคิดดีแล้วถึงพูด เราเลยคิดว่าพี่น้องเค้าไม่เอาเราลูกเราก็ไม่ใช่หลานเค้าถ้าวันนึงไม่มีแฟนเราคงจะลำบากเพราะบ้านก็ไม่มีส่วนพี่น้องตัวเองก็ตัวใครตัวมันเราเสียใจมากเพราะลูกน้องสาวแฟนเรารักมากเราให้เค้าทุกอย่างไม่มีเงินไปทำงานเราก็โอนให้ถ้าเรามีลูกเค้าไม่สบายตังไม่พอหาหมอเราก็เอาให้ แม่แหนเราก็ส่งไม่ขาด พี่น้องเค้าเดือดร้อนเรามีเราก็ช่วยปู่แฟนป่วยนอนติดเตียงก็เราดูๆแบบเช็ดทุกอย่างเค้าไม่เคยคิดถึงเลยหรอ อีกอย่างคือภาระเรามีแค่ลูกคนเดียว เราไม่เคยส่งเงินให้พ่อหรือแม่หรือพี่น้องเลย แต่กับแฟนคือลูกคือพ่อคือแม่คือพี่น้องเราแค่คิดน้อยใจว่าเงินที่หามาได้ด้วยกันนี่เราไช้แค่ส่วนน้อยที่เหลือก็พี่น้องเค้าๆไม่เคยคิดเลยหรอว่าเงินที่เค้าขอพี่ชายเค้าที่ยืมไม่คืนส่วนนึงก็เป็นของเราเด็กอายุ14จะอะไรกับเด็กนักหนา จะคาดหวังให้เด็กเหมือนในละครไมค์หมดหนี้ที่กตัญญูนิสัยดี มันก็ไม่ใช่เด็กแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน ตอนนี้เราคิดจะเลิกกับแฟนแล้วไปดิ้นรนอยู่กับลูก
ปัญหาของคนรอบข้างแฟน เรื่องเงิน
ส่วนลูกแฟนอยู่กับแม่ของเด็กวันนึงพ่อเราเสียชีวิตเนื่องจากอุบัติเหตุ ทำให้เราต้องเอาลูกมาอยู่ด้วยได้1ปีเรากับแฟนทำอาชีพรับเหมาไม่ค่อยได้กลับบ้านฝากลูกให้น้องสาวแฟนช่วยดูเรื่องเงินคือลูกเราลูกเค้าส่งไม่ขาดเราโอนให้ลูกโดยตรงวันละ100เงิน100นี้คือกินข้าวเช้ากลางวันเย็นค่ารถไปเรียนพอมาวันนึงพ่อของแฟนมาอยู่กับน้องสาวแล้วแกไม่ค่อยสบายโดยทุกคนต้องทำงานหมดโดยเหลือลูกเรากับคนแก่ลูกเราก็มีหน้าที่ไปเรียนมีหน้าที่ดูแลคนแก่เด็กมันก็ทำบ้างไม่ทำบ้างติดเพื่อนวันนึงน้องสาวเค้าไม่มีเงินซื้อของให้พ่อกินแต่เค้าเห็นลูกชายเราถือของกินมาซึ่งตอนนั้นมัน6โมงเย็นเท่ากับว่า100บาทที่เราโอนไปคือนั่นคือข้าวเย็นเค้าหมูปิ้ง1ไม้ข้าวเหนียว10บาทน้องสาวแชทมาบอกแฟนว่าลูกเรามีเงินไม่ซื้ออะไรให้พ่อเค้ากินซื้อกินคนเดียวแฟนเราเลยบอกน้องสาวว่าให้ลองคิดไหม่แล้วมาคุยกันน้องสาวเค้าบอกว่าคิดดีแล้วถึงพูด เราเลยคิดว่าพี่น้องเค้าไม่เอาเราลูกเราก็ไม่ใช่หลานเค้าถ้าวันนึงไม่มีแฟนเราคงจะลำบากเพราะบ้านก็ไม่มีส่วนพี่น้องตัวเองก็ตัวใครตัวมันเราเสียใจมากเพราะลูกน้องสาวแฟนเรารักมากเราให้เค้าทุกอย่างไม่มีเงินไปทำงานเราก็โอนให้ถ้าเรามีลูกเค้าไม่สบายตังไม่พอหาหมอเราก็เอาให้ แม่แหนเราก็ส่งไม่ขาด พี่น้องเค้าเดือดร้อนเรามีเราก็ช่วยปู่แฟนป่วยนอนติดเตียงก็เราดูๆแบบเช็ดทุกอย่างเค้าไม่เคยคิดถึงเลยหรอ อีกอย่างคือภาระเรามีแค่ลูกคนเดียว เราไม่เคยส่งเงินให้พ่อหรือแม่หรือพี่น้องเลย แต่กับแฟนคือลูกคือพ่อคือแม่คือพี่น้องเราแค่คิดน้อยใจว่าเงินที่หามาได้ด้วยกันนี่เราไช้แค่ส่วนน้อยที่เหลือก็พี่น้องเค้าๆไม่เคยคิดเลยหรอว่าเงินที่เค้าขอพี่ชายเค้าที่ยืมไม่คืนส่วนนึงก็เป็นของเราเด็กอายุ14จะอะไรกับเด็กนักหนา จะคาดหวังให้เด็กเหมือนในละครไมค์หมดหนี้ที่กตัญญูนิสัยดี มันก็ไม่ใช่เด็กแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน ตอนนี้เราคิดจะเลิกกับแฟนแล้วไปดิ้นรนอยู่กับลูก