เรากับแฟนคบกันมาเดือนกันยายนครบรอบ2ปี อยู่กินกันมาทุกวันจนมาวันนี้ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเพราะคำพูดของเราเองทำให้เค้าดูถูกตัวเองว่ากระจอกเค้าจึงยอมปล่อยเราให้เราไปเจอคนที่ดีกว่าเขา เราพูดไปตอนที่ทะเลาะกันหนักมาก อายุ30แล้วไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยแล้วจะดูแลเราได้ยังไง เค้าชอบพูดถึงคนเก่าของเราว่าเค้ารวยกว่าดีกว่า ก็จริงเพราะเค้าเป็นคนจีน เราไม่เคยเอาเขามาเปรียบเทียบแต่เค้าชอบเอ่ยถึงคนเด่าของเราตลอดทุกครั้งที่มีปัญหาและจะบอกตัวเองว่ากระจอกทุกวันจนมาวันนี้เราก็คุยกันว่าเราควรจะจบกันเพราะว่าอีกฝ่ายเป็นแบบนี้ เหมือนเป็นแพนิควิตกกังวลอยู่ตลอดเวลา พออยู่กับเพื่อนไปดื่มกับเพื่อนเล่นเกมส์จะไม่มีคิดมาก พอถึงเวลาทำงานหรืออยู่กับเราเค้าจะดาวน์เหมือนเดิมพูดแค่ให้เราเลิกกับเขาไปเจอคนที่ดูแลเราได้ เราก็โอเคตกลงกันแต่ใจจริงไม่ได้อยากเลิกเลยแต่คำพูดวันนั้นมันกัดกินหัวใจเขาอยู่ตลอดเวลาเราสงสารเขาที่เขาทนคำพูดเราไม่ได้และทำเค้าต้องเป็นแบบนี้เราควรจบได้แล้วจนตอนนี้กลับมาอยู่บ้านยังคิดถึงเขาแต่ไม่กล้าที่จะโทรหาหรือส่องทุกอย่างเกี่ยวกับเขาไม่อยากรับรู้อะไรเค้าบอกเสมอว่านึกถึงตอนเค้าทำร้ายร่างกายเรานึกเยอะๆที่เค้าตีเรามา7ครั้งจะได้เกลียดเขาและลืมเค้าได้ก็นั่นแหละค่ะยิ่งนึกยิ่งไม่เกลียดไม่รู้ว่าทำไม แต่บางทีก็ไม่เข้าใจตัวเองทำไมถึงยังทนอยู่กับเค้าได้เค้าตีจนตาคลั่งเลือดปากแตกหูเขียวตาช้ำเลือด  ประสบการณ์ที่เจอมามันก็คือบท้รียนจริงๆจนตอนนี้อยากมูฟออนโดยที่ไม่มีคนอื่นอยากจบด้วยดีเวลาเราเลิกกับแฟนเก่าทุกคนทำไมตัวเราถึงไม่แยกแยะทำไมถึงต้องเกลียดทุกคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟนเก่าตอนนี้มองไปทางไหนก็มืดไปหมดเลยคิดอะไรไม่ออกเลยว่าจะเอายังไงต่อดีกับขีวิตตัวเอง...