ทำอะไรก็ไม่สำเร็จเหมือนคนอื่นเขา ทำอะไรก็แย่กว่าคนอื่นเขา ทำอะไรก็ไม่เป็นไปตามคาดหวัง ทำอะไรก็ห่วยแตก เป็นไอ้ห่วยแตก ขี้แพ้คนหนึ่งที่ทำอะไรไม่ได้ซักอย่าง เรียนก็เกรดตกเกรดร่วง กิจกรรมก็ไม่ได้เรื่อง เห

เราอยากต่อสายวิทย์-คณิตมาก แต่ปัญหาคือเราค่อนข้างติดโทรศัพท์ ตอนนี้เราเรียนฟิสิกส์ไม่รู้เรื่องเลย การแก้สมการเราแย่มาก รวมถึงการตีโจทย์ฟิสิกส์ด้วย อยากให้แนะนำวิธีทำใจให้อยากจะอ่านหนังสือหน่อย เราอยาก

ตามหัวข้อเลยค่ะเรายอมรับว่าเราทำไม่ดีในม.ปลาย แต่เรามีความมุ่งมั่นที่จะเรียนมหาลัยและเป็นคนหัวดีพอตัวอยากทราบส่าถ้าอยากเข้ารัฐศาสตร์ ม.อุบลหรือราชภัฏอุบลนี้เค้าใช้เกรดรึเปล่าหรือใช้ผลงานมั้ยเราคิดหนัก

เล่าความเดิมก่อนนะ สมัยเด็กๆตอนม.ต้นผมเองก็เป็นเด็กขยันคนนึงตั้งใจเรียนม.1-2นี่เกรดไม่เคยต่ำกว่า3.5 พอม.3ผมเริ่มรู้สึกได้ว่าตัวเองขี้เกียจขึ้นพ่อแม่ใช้อะไรก็ไม่ค่อยไปทำ เกรดเริ่มแย่ลงจนแย่สุดคือเกรด3.

ตั้งแต่เด็กจนโตถึงทุกวันนี้ทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง มีแต่ด่า แต่ว่าในสิ่งที่เราทำพลาด ไม่เคยรู้สึกเลยว่าพ่อจะพอใจในสิ่งที่ทำ ที่คิดว่าเราทำดีแล้ว ขนาดเรียนได้เกรดดีๆพ่อยังไม่เคยจะยินดีด้วยเลย แต่กับลู

เป็นคนเรียนพอใช้ได้แต่ว่าขี้เกียจมากๆขี้เกียจไปซะทกอย่างจนเกรดเริ่มแย่ลง อยากจัดการกับเจ้าขี้เกียจแต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนก่อนดีใครพอมีวิธีสะบัดความขี้เกียจบ้างคะ

สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้เป็นนักเรียนม5นะคะ เป็นคนที่เครียดเรื่องเรียนเรื่องเกรดและอยากได้เกรดดีมากๆค่ะตอนแรกเครียดเรื่องการเรียนม4มากๆค่ะ ตอนนั้นก็ปลงแล้วค่ะว่าเกรดต้องออกมาแย่แน่นอน แต่ว่าก็ทำได้ดีเลย

ตอนนี้ผมเรียนแพทย์อยู่ปีหกแล้วครับ ช่วงนี้ก็เป็นช่วงที่รพ.ต่างๆรับฟิควอร์ด รับแพทย์ใช้ทุนกัน ใจผมอยากสมัครด้วย แต่ว่าเกรดตัวเองแย่มากเมื่อเทียบกับเพื่อนรอบข้าง ได้เกรด 3.01 เหมือนมันไม่มีความมั่นใจอะไ

คือย้อนไปตอน ม.1 เราอยู่เทอม1 เราเรียนได้เกรดพอประมาณแต่ติด ร 2วิชา ติด0 1วิชา เราเอาเกรดมาให้ป้าดู ป้าก็บอกให้แก้เกรดให้เสร็จ เราก็แก้จนแก้ได้2วิชาแล้วเราพยายามแก้อีก1วิชาแต่พอไปหาครูที่ไรครูก็บอกว่า

อายุ36เท่ากันอยู่กันมาตั้งแต่สมัยเรียนแรกๆดีมากเอาใจใส่ดูแลแต่งงาน5ปีแรกดีมากๆพอปีที่7-8แย่ลงทุกวัน กลายเป็นผู้ชายขี้หงุดหงิดอะไรนิดอะไรหน่อยก็อารมณ์เสียขึ้นเสียงเหวี่ยงวีนไปหมด เอาแต่ใจ ทะเลาะกันทีไร