เลิกกันมา 6 ปี ยังฝันถึงอยู่บ่อยๆ จนคิดว่าตัวเองมีปัญหาทางจิตรึเปล่า

เลิกกันตั้งแต่อายุ 16 จนตอนนี้ อายุ 22 แล้วค่ะ คบกันตอน ม.4 พอย้ายโรงเรียนก็แยกกันไป เรารักเขาแต่ก็ไม่ได้มากมาย เราเป็นคนพยายามเลิกเองหลายครั้ง จนครั้งนึงเขาทนไม่ไหวแล้วทิ้งเราไปจริงๆ เราก็บอกเขาว่าเราเสียใจ แต่เราก็ไม่ได้อยากกลับไปคบแล้ว เวลาเราร้องไห้ก็ปล่อยให้เราร้องไปนะไม่ต้องกลับมา เขาก็ทำแบบนั้นจริงๆ จนวันนึงเราเริ่มรู้สึกว่าการที่มีเขามันดีกว่าเลยไปง้อแต่เขาก็ไม่กลับมาแล้ว เราก็เดินหน้าต่อ วันไหนคิดถึงจนทนไม่ไหวก็จะทักไปแต่เขาก็ไม่ค่อยจะตอบเหมือนก่อน จนวันนึงเขามีแฟน เราก็มองว่าไม่ควรไปยุ่ง หลังจากนั้นเราก็ไม่ยุ่งอีกเลย แล้วใช้เวลาในการเรียนมัธยมปลายอย่างเข้มข้น เราสอบได้ที่ 1 ทุกเทอม มีความสุขกับการเรียน เครียดด้วยมันด้วยปะปนกันไป อีกเรื่องนึงคือเขาเป็นคนที่ทำให้เราสนใจการเรียน เราเคยไม่เข้าใจเลขเลยตอน ม.ต้น แล้วเราก็ทิ้งมัน จนได้รู้จักกับเขาและเขาก็ช่วยสอนมาตลอดจนพื้นฐานเราแน่น (เขาเรียนเก่งมากๆค่ะ) เราเลยเริ่มตั้งใจเรียนตั้งแต่นั้นมา

ช่วงนั้นเราก็ฝันถึงเขาอยู่บ้างแต่นานๆ ครั้งค่ะ แต่จำได้ว่าทุกครั้งที่ฝันถึงเช้าตื่นมารู้สึกทรมานมาก ลำคานที่ตัวเองฝันแบบนี้ เหมือนต้องกลับไปเริ่มลืมเขาใหม่

ช่วงนั้นมีคนมาแอบชอบเราแต่เป็นรุ่นน้อง เราไม่ชอบเขา ก็คุยบ้างบล็อกบ้างแต่เราก็ไม่ได้ชอบจริงๆ เลยห่างกันไป และตั้งแต่เราเลิกกับแฟนเก่าก็ไม่เคยชอบใครจริงๆจังๆอีกเลยค่ะ ช่วงสอบเข้ามหาลัยเราก็จริงจังมากจนลืมเขาไปเลย จนกระทั่งตอนปิดเทอมยาวรอมหาลัยเปิดนี่แหละค่ะ ช่วงนั้นชีวิตว่างมาก เราเริ่มฝันถึงเขาบ่อยขึ้นๆ ฝันแทบทุกอาทิตย์ค่ะ จนเริ่มทำให้เราลำคานตัวเอง เรามองว่าถ้าเราไม่ฝันเราคงลืมเขาไปแล้ว บางช่วงเราไม่ได้นึกถึงเขาเป็นสัปดาห์แต่อยู่มาวันนึงเราก็ฝันถึงเขาอีก แล้วมักจะเป็นฝันดี มันทำให้เราคิดถึงเขาขึ้นมา เพราะเช้ามาจะตื่นขึ้นมาอย่างมีความสุขมาก พอนึกขึ้นได้ก็รู้สึกแย่แต่เข้าเลย หัวเสียตั้งแต่ตื่น จนเหมือนอกหักอีกครั้ง และพึ่งตระหนักได้ว่าจริงๆ เรารักเขาอยู่นะ รักมาตลอด แล้วมันเลิกไม่ได้ เป็นแบบนั้นเรื่อยมาจนตอนนี้อายุ 22 แล้วค่ะ 

เราไตร่ตรองแล้วว่าเราน่าจะรักเขาอยู่ เพราะคนๆเดียวที่เราคิดถึงคือเขา แต่เราไม่ได้อยากจะกลับไปและไม่ไปชอบคนใหม่ซักที เราพยายามหาคนที่ชอบคนใหม่แต่มันก็ไม่มีใครถูกใจเลย เราไม่รู้ว่าเป็นเพราะเรารักเขาหรือเรายังไม่เจอคนที่ใช่กันแน่ แต่ 6 ปีมาแล้วค่ะ ที่เป็นแบบนี้ที่บ้านอยากให้มีแฟนใจแทบขาด เพราะเขามองว่าวัยนี้ก็ควรจะมีกุ๊กกิ๊กไว้บ้าง แต่เราไม่มีเลยค่ะ 

ที่ตั้งกระทู้เพราะเมื่อคืนก็พึ่งฝันมาค่ะ ฝันว่าเรามีโอกาสได้อยู่ด้วยกัน ก็มีความสุขมาก บางครั้งฝันเห็นเหตุการณ์ตอนที่เราอยู่ด้วยกัน บางครั้งฝันว่าเขามองดูเราอยู่ตลอด ฝันว่าเขามาดูแล เบื่อการตื่นขึ้นมาแล้วรู้ว่าตัวเองฝันแบบนี้มากค่ะ รู้สึกโง่เง่า อับจนหนทาง เราหยุดฝันไม่ได้ บังคับให้ไม่ฝันก็ไม่ได้ 

จะให้กลับไปคืนดี เราก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนั้น เราห่างกัน เขาไม่ได้รักเรา และมีแฟนใหม่ไป2-3คนแล้ว เขาคงมูฟออนไปไหนต่อไหน หรือไม่ก็อาจจะจำเราไม่ได้เลย เรามองว่าถ้าซักวันนึงเรารู้สึกอยากกลับไปเราจะกลับไปทันทีเลยค่ะ (ถ้าเขาไม่มีแฟน) เราค่อนข้างที่จะไม่กลัวอะไรและมั่นใจในตัวเองค่ะ

เราอยากถามชาวเน็ตว่าทำยังไงให้เราเลิกฝัน หรือมูฟออนได้มากกว่านี้คะ เบื่อมากที่ต้องเป็นแบบนี้ หรือทุกคนที่เลิกกับแฟนก็เป็นแบบนี้กันเป็น 6-7 ปีคะ? TT

*ปล.ถ้าวันไหนพูดถึงเขาหรือเห็นรูปเขาจะฝันเห็นเขา 100% เราเป็นเพื่อนในเฟซเขาอย่างเดียวแทบจะไม่ลงข่าวสารอะไรเลย นานๆเราจะเข้าไปดู แน่นอนว่าจะฝันถึงเขาในคืนนั้น แต่บางครั้งเป็นเดือนๆเราไม่ได้เข้าไปดูก็ยังฝันถึงค่ะ
*เราเคยมีแฟนอีกคนก่อนมาคบเขา แต่เป็นแฟนเด็ก จบกันด้วยดี เมื่อสองปีก่อนยังทักมาขอคบใหม่เลยค่ะ แต่เราไม่ได้ชอบเขา เขาไม่ใช่แฟนคนแรกค่ะ