ต่อจากกระทู้แรกของผมเลยนะครับ ผมรู้ทุกคนต้องเคยเจอกับความผิดหวังใช่ครับผมก็คือหนึ่งในนั้น ตอนนี้ผมอายุ18แล้วครับซึ่งผมเป็นคนที่โหยหาความรักมาตลอดผมถามตัวเองซ้ำๆว่า รัก คืออะไรและแน่นอนมีแต่ผมเองที่จะตอบคำถามนั้นได้ ผมอายุ18แล้วและผมไม่เคยร้องไห้จากการอกหักเลยเพราะผมผิดหวังมาตลอดแต่มันเศร้าในใจลึกๆแทน
ผมคิดตลอดว่าอายุก็แค่นี้จะเอาอะไรกับความรักวัยนี้  แต่ผมก็ไปเจอผู้หญิงคนนึงเขายิ้มน่ารักมากๆครับซึ่งผม รู้สึกแบบไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนผมจึงอยากลองเสี่ยงกับคนนี้ครับ แต่เขาคงยังไม่พร้อมจะมีใครเพราะเขาเพิ่งเจ็บมาจากคนเก่า และผมก็ไม่กล้าพอจะเข้าหาเขาเลยซักนิด ผมแค่คิดว่าตัวเองมีอะไรดีพอให้เขาสนใจผมก็ผู้ชายธรรมดาคนนึงหน้าตาก็ไม่ได้ดีอะไรเลย ผมจึงอยากตัดใจและเลิกชอบเขาครับ      แต่มันก็เป็นแค่ความคิดชั่ววูบ เพราะผมไม่เคยทำได้จริงๆเลยอยากบอกชอบเขาแต่ก็ทำไม่ได้เพราะรู้คำตอบในใจอยู่แล้ว เพราะงั้นตอนนี้ผมแค่อยากพูดออกมาเฉยๆครับว่าเขาคือคนแรกจริงๆที่ผมรู้สึกต่างออกไปจากทุกคนที่ผ่านมา พอนึกถึงตอนที่เขาเสียใจจากคนเก่า ผมก็รู้สึกแย่แทนเขา อยากจะกอดให้กำลังใจเขา ผมอยากจะไปปลอบเขาข้างๆทำให้เขาสบายใจและผมอยากบอกเขาว่าผมจะไม่ปล่อยมือเขาจนกว่าเขาจะปล่อยมันเองถ้าผมเป็นคนนั้นของเธอได้ แม้ผมรู้ว่ามันไม่มีวันนั้น