เรื่องมีอยู่ว่าแม่ใช้ให้เราไปซื้อน้ำแข็งกับทิชชู่ แล้วตอนนั้นเรามีเรื่องในหัวเยอะมากจึงไม่ได้โฟกัสให้ดี(อันนี้เราผิดที่ไม่ตั้งใจฟัง)ทำให้ตอนไปซื้อจำได้แค่น้ำแข็ง แล้วลืมซื้อทิชชู่มาด้วย พอกลับมาถึงบ้านเรานั่งคุยกับพี่อยู่หน้าบ้านสักพักแล้วแม่ออกมาถามว่า ‘ได้ทิชชู่มามั้ย’ เรานึกได้เอ้า ลืม! เราเลยบอกแม่ไปว่า ‘หนูลืมค่ะ’ พอสิ้นเสียงเราปุ้บสีหน้าแม่เราเปลี่ยนเลยค่ะหน้าแบบโมโหมากแล้วเข้าบ้านไป ทีนี้พี่เราเลยบอกว่าเดี๋ยวไปเอาที่บ้านมาให้ละกัน ส่วนเราก็โทรบอกเพื่อนว่าฝากซื้อทิชชู่เข้ามาให้หน่อย(พอดีเพื่อนกำลังจะมาหาที่บ้านอยู่แล้ว)ทีนี้เราก็เอาทิชชู่ที่พี่เอามาให้เข้าไปให้แม่ค่ะ แม่มองเราแบบโกรธมาก แล้วบอกว่า ‘ฉันใช้เธอไปซื้ออะไร’ ‘ของแค่สองอย่างทำไมยังลืม’ เราก็ขอโทษแม่เลยค่ะ เพราะเราผิดที่ไม่ตั้งใจฟัง แล้วแม่ก็พูดขึ้นมาว่า ‘ไปไหนก็ไปไม่อยากเห็นหน้า’ คือแบบเรางงมากว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย แต่แม่เราทำไมถึงได้โมโหขนาดนั้น แม่เราเป็นแบบนี้บ่อยมากค่ะ เค้าโมโหง่ายและอารมณ์ร้ายจนบางทีเราก็ตามอารมณ์ไม่ถูกเพราะเรื่องส่วนมากมักจะไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยค่ะ

อยากจะปรึกษาทุกคนค่ะว่าเราควรจะทำไงดีคะ เพราะแม่เราเป็นมาสักพักแล้วและดูเหมือนจะยิ่งหนักขึ้นด้วยค่ะ