ผมเองได้เลิกกับเขามาได้ระยะนึงแล้ว
แต่ผมก็ยังไม่ลืมเขา ได้แต่อ่านข้อความที่คุยกัน
เขาไม่เคยที่จะทักมาหาผมเลย แต่ผมก็พอรับรู้ว่าเขาคงสบายดี พอช่วงนี้มีโรคใหม่มาอีกก็เป็นห่วงเขานะ
ทุกวันที่ผ่านมา ถึงผมทำตัวได้เหมือนปกติ แต่ไม่เคยได้ยิ้มแบบมีความสุขอีกเลย มันเหมือนเป็นการยิ้มหลอกตัวเองไปวันๆ ว่าไม่มีอะไร เดียวมันก็ผ่านไปได้ แต่เอาจริงๆไม่ว่าจะไปไหน ทำอะไร ออกำลังกาย มันจะมีภาพเขาขึ้นมาในหัวอยู่เสมอ มันทำให้ผมได้อมยิ้มอยู่ในใจและเป็นกำลังใจเดียวที่ทำให้ผมสู้มาเสมอ
ผมเองก็ได้มีคนคุยด้วย แต่พอระยะนึงมันก็ไม่ใช่ พอมีอะไรที่ผมไม่ชอบมันทำให้ไปต่อไม่ได้เลยไม่ว่าเรื่องนั่นจริงๆก็ไม่ได้อะไรมาก แต่ผมเลือกที่จะหยุดการคุยเพียงเท่านี้ ซึ่งผมเองก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร และทุกครั้งทำให้นึกถึงเขาขึ้นมาตลอด  อยากเขาคนนั่นกลับมา แต่มันจะเป็นไปได้หรอ เขาไม่เคยทักมาเลยหลังเราเลิกกันไป ผมเองก็พยายามทำให้ตัวเองแข็งแรง เข้ายิมทุกวัน ดูแลสุขภาพ และตั้งใจทำงาน เพื่อถ้าเขากลับมาเราจะดูแลเขาได้ การที่ผมจะรอเขาไปแบบนี้เรื่อยๆจะมีความหวังไหมที่เขาจะกลับมาหาผม การทำได้แค่มองดูเขาจากที่ไกล และ รอ เขาได้เพียงเท่านี่