มีเเฟน เเต่เริ่มต้นจากผิดมาเเล้วผู้ใหญ่(คนที่เอามาทำงานด้วย)ห้าม กีดกัน อันนี้เข้าใจว่าตัวเองผิด เเต่ก็ขอโทษเเล้ว  รับไม่ได้ไม่เอาเเล้วก็คือออกไปใช้ชีวิตเอง เเต่เขากลับพูดเรื่องเรากับ คนนู้นคนนี้ไม่หยุด บอกเป็นห่วงเรา เเต่คิดวนเเย่ลบกับเราตลอด คิดว่าเรายุเพื่อนที่ทำงานออกด้วย เราทิ้งงานเค้า เค้าไล่เราออกเเล้วนะ เราต้องหางานใหม่ถูกไหม คิดว่าเราจะเอาเงินไปอีก ใครจะหาเรื่องเดือดร้อนให้ตัวเอง เราทำงานทุกอย่างให้เค้าเต็มเเต่พอเราออกเราไม่ดีทันทีเรื่องส่วนตัวไม่เกี่ยวงานเลย(เหตุที่ออกคือเรื่องส่วนตัว) รายละเอียดมันเยอะมาก ถ้าฟังในมุมของเรา เราก็มีเหตุผลของเรา ถ้าในมุมผู้ใหญ่ก็คือเค้า  อาย?
      เลยเกิดคำถามว่า   ทำไมเด็กทำผิดมหันต์  ผู้ใหญ่ทำ=มีเหตุผล
การสอนคนสอนเเต่คำพูดก็ไม่มีใครฟังหรอก นอกจากทำให้ดู เป็น ตัวอย่าง 
เเค่ไม่เข้าใจทำไม ถึงมาถามหาความถูกต้องจากเรา ขนาดเขายังทำไม่ได้เลย