ยาวหน่อยนะคะ แต่ถ้าอ่านจนจบและสามารถคอมเม้นแนะนำอะไรที่เป็น Positive ได้จะขอบพระคุณอย่างสูงเลยค่ะ🙏

เราไม่ได้มาตั้งกระทู้บ่นครอบครัวตัวเองนะแต่คือเราเป็นเด็กจบใหม่อายุ 21 พึ่งได้งานทำ เงินเดือน 2 หมื่นกว่า ซึ่งคิดว่าก็ไม่น้อยมากสำหรับเด็กจบใหม่ในยุคนี้ที่ค่าแรงโดนกด งานด็หายาก ซึ่งเราเรียนจบมาด้วยการสอบชิงทุน ส่วนต่างก็ กู้กยศ ซึ่งแน่นอนว่าจบมาก็มีหนี้ติดตัวตามสเตป เรารบกวนครอบครัวแค่เรื่องอาหารการกิน ที่ซุกหัวนอนค่ะ แต่ประเด่นคือเราเริ่มมีปัญหากับที่บ้านตั้งแต่เราเริ่มมีรายได้ ทำงานเราก็คุยอยู่แล้วว่าจะออกค่าใช้จ่ายภายในบ้าน ค่าน้ำไฟ ของใช้ต่างๆ ค่ากินรายเดือนเรารับผิดชอบแค่ตัวเอง แต่ต้องเก็บเข้าบัญชีหลักหมื่นไว้เพื่อซื้อบ้าน พ่อแม่หยิบยืมไปบ้างซึ่งเวลายืมเราไม่เคยทวงเลยก็เหมือนจะให้ไปเลย ซึ่งครอบครัวเราไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง คือเราเกิดมาตอนพ่อแม่ยังอายุน้อยมากๆ เราก็ถูกเลี้ยงมาแบบนี้เลยหาเช้ากินค่ำ ซึ่งพ่อแม่เราก็ชัดเจนว่าการซื้อบ้านเลี้ยงดูครอบครัวเป็นหน้าที่เรา เขาพูดว่ารอเราซื้อบ้านตั้งแต่เรายังเด็กซึ่งมันก็น่าภูมิใจดีนะ เราก็อยากซื้ออยู่แล้วแต่พอมาวันนี้ มันกลายเป็นคำว่ากดดันเข้ามาแทน เราหาเงินได้แล้วแต่รู้สึกไม่เหลือเงินเลย เราแค่บ่นว่าไม่มีตัง เขาก็บอกให้หาอย่างอื่นทำสิ ซึ่งงานประจำมันก็เหนื่อยนะ เราอยากไปดูคอนศิลปินที่ชอบแต่ไม่เคยได้ไปเลยพอหาเงินได้ก็อยากไปอะ เขาก็จะไม่ค่อยพอใจแล้วพูดว่าจะไปทำไม หาเงินให้ได้เยอะกว่านี้สิ อยากเรียนต่อก็โดนเบรก ไปเที่ยวกับเพื่อนน้อยมาก แบบว่า 1 ปี เราจะว่างไปได้แค่แบบพอมีตัง เที่ยวนี่คือแค่เดินห้าง กินขนมนะ ถ้าต่างจังหวัดไรงี้ หมดสิทธ ก็คือต้องประหยัดเงินไว้ประทังชีวิตแต่ละวันให้รอดทุกคนจะรู้ว่าเราคงไม่ไปหรอก เราปรึกษาเพื่อนๆ หลายคนยังไม่มีใครต้องมานั่งคิดเรื่องรับผิดชอบใครหรือซื้อบ้านเลย เราเลยคิดว่าในสถานะการณ์แบบนี้ คือทำไงดี ถ้าคุยตรงๆ พ่อแม่เราไม่ยอมแน่เลย เขาเชื่อว่ามันเป็นหน้าที่เราไปแล้วอะ หรือเราแย่เอง เครียดจังค่ะ😭