เราคบกับแฟนคนนี้มา10ปีใน10ปีนี้มีเรื่องราวต่างๆมากมายมีลูกด้วย2คนคนแรกเค้าใส่ใจเราอยู่นะแต้พอมาท้องลูกคนที่2เราต้องไปฝากท้องเองไปหาหมอเองขี่มอไซค์ไปทำงานเองหมอนัดที่ไรก็ไปเองนอนร้องไห้ทุกวันเพราะความน้อยใจที่เขาไม่สนใจไม่ใส่ใจเราขนาดเราท้องเค้ายังไม่เคยเป็นห่วงเราเลยจนคลอดเรากลับไปอยู่บ้านนอก2ปีเงินเขาก็ไม่เคยส่งมาให้เรามีแต่ทางบ้านแม่เค้าให้เราเล็กๆน้อยๆเราก็ต้องไปขอพ่อหรือไม่ก็รับจ้างทำงานเล็กๆน้อยๆเอานอนร้องไห้จนต้องนี้เลิกร้องแต่ก่อนเป็นคนร้องไห้ง่ายมากจนตอนนี้อยากร้องเท่าไหร่ก็ไม่มีน้ำตาให้ร้องเรารู้สึกว่าเราต้องหยุดร้องกับผู้ชายคนนี้แล้วเพราะไม่ได้รักไม่ได้ใส่ใจอะไรเราอยู่ที่อยู่ด้วยกันเพราะแค่ต้องรับผิดชอบลูกทุกวันนี้เราเหมือนคนหลายใจหาคุยไปทั่วแต่แค่คุยไม่เคยไปเจอตัวเป็นมากสุดก็วีดีโอคอลแต่ก็รู้นะคะว่ามันผิดแต่แค่อยากมีคนคอยรับฟังเราเวลาเราเหงาก็ยังมีเพื่อนคุยแต่แฟนก็จับได้หลายรอบแล้วเหมือนกันที่เราแอบคุยกับคนอื่นแต่เขาก็ยังไม่เลิกนะคะยังอยู่ด้วยกันจนรอบนี้ละมั้งอาจจะได้เลิกจิงๆหรือป่าวผิดไหมล่ะที่เราจะเป็นคนเห็นแก่ตัวบ้างเพราะทุกอย่างที่ยอมทุกวันนี้ยอมจนตัวเองไม่เหลืออะไรที่เป็นตัวของตัวเองแล้ว