ขอละบายหน่อยละกันครับ คือน้องสาวผมชอบเล่นมือถือ เปิดเสียงดังๆหัวเราะแบบปั่นๆกวนตีนๆ ก็เคยเตือนว่า เสียงมันดัง มั่นก็ลดเสียงเบา ไม่ยอมปิด และเล่นดึกมาก ตี2-3 บางวันตี4 ผมที่อุส่านอนตั้งแต่4ทุ่ม มันนอนไม่ได้ เป็นแบบนี้นานมากแล้ว และผมก็เคยคุยกับแม่ไปแล้ว ผม คุยแบบจริงจังถึงขั้นที่ว่าร้องไห้อะ มันมีหลายอย่าง มากกว่าการนอน แต่ผมขอไม่เล่าละกัน คือน้องสาวผม คนนี้ มันไม่ฟังผม กับพี่ผมน้องๆของผมมันฟัง มันมี อารมณ์ขันด้วย แต่กับผม ไม่รู้เกลียดผมเรื่องอะไรหรือ เปล่า คือมันไม่สนใจไรเลย จิตสำนึกคือไม่มีเลย ไม่รู้จัก ละอายใจ ผมทนอยู่แบบนี้มานานละประมาณ8เดือน ตั้งแต่มาเรียนมหาลัย ต้องทนอยู่กับความอดอัด จน เครียดนอนไม่หลับเลย ผมพยายามระงับอารมณ์มา ตลอด แต่ก็ไม่เห็นว่ามันจะสำนึกบ้างเลย พูดบ่อยไปมันก็ โมโห หาว่าเราจู้จี้จุกจิกอะไรกับมันนักหนา แต่ทุกคน เข้าใจไหมคนจะนอนอะ และผมเป็นคนที่หลับยากด้วย พอมาเจอแบบนี้อีก ยิ่งนอนไม่ได้เลย เป็นอารมณ์ที่ ผมไม่โอเคจริงๆ อยู่ด้วยกันแล้วก็ต้องเคารพสิทธิซึ่งกัน และกันบ้าง ไม่สนใจคนข้างๆเลยว่าเขาจะรู้สึกไง มัน สุดจะทนมากครับ บางครั้งผมคุมอารมณ์ไม่อยู่ อยากสั่ง สอนมันซะบ้าง แต่มันเป้นผู้หญิงน่ะดิ เป็นน้องสาวที่ไม่ เคารพผมเลย ผมกล้าพูดเลยว่าไม่เคารพผมเลย ซื้อข้าว มา ทำอะไรๆกิน บอกไห้มันมากินมันก็ไม่เคยกิน ใช้ไรนิด หน่อยไม่ได้เลย ใช้ชื่อของ กวาดห้อง ทิ้งขยะ คือผมไม่ กล้าใช้มันอะ กลัวใช้มันทาแล้วมันไม่ยอมหา ผมจะหัว เสียเปล่าๆ เลยท่าเองหมด เลือกที่จะเงียบ แล้วคิดว่าจะ ปรึกษาพ่อขอไปอยู่คนเดียว ทางบ้านก็ไม่ได้มีฐานะมาก นักแต่พ่อก็พอจ่ายไหวแหละ แต่จะไห้ไม่ไห้ก็ไม่รู้เหมือน กัน ผมคิดว่าพ่อน่าจะเข้าใจนะ แต่แม่นี่คือพอเลย

ปรึกษาทีไรยังเอามาคุยขำกับน้องสาวตัวดีนี่อีก ทุกคนคิดเห็นยังไงก็คอมเม้นบอกได้เลยนะครับ หรือผมอาจจะจู้จี้จุกจิกจริงๆแบบที่น้องว่าก็ได้ คอมเม้น มาได้เลยครับ