เราเป็นคนที่เปิดใจยากมากๆ จนวันหนึ่งเราไปเจอคนหนึ่งเขาดูโตเป็นผู้ใหญ่ดูอบอุ่นเราเริ่มที่จะเปิดใจลองคุยกับเขาจนวันหนึ่งเราเริ่มจีบเขาเองหยอดเขาตามสตีมเกมหรือส่งเพลงไปหยอดบ้างหาคำคมไปหยอดบ้างเขาก็ดูมีใจให้แต่เรากลัวที่เราจะคิดไปเองเขาอาจจะเป็นกับคนอื่นๆด้วยเราเลยเริ่มถอยออกมาเราลองสตีมเกมที่เราเล่นบ้างเขาก็มาดูมาตามดูหวงๆเวลาเราเล่นกับเพื่อนผู้ชายเราเลยคิดว่าเรามีหวัง เราเลยจีบเขามาเรื่อยๆมันก็เหมือนจีบกันไปจีบกันมาจนวันนึงเราบอกว่าคบกับหนูไหมคะ(คนที่เราจีบอายุมากกว่าเรา3ปี)เขาก็ตกลง พอเขาตกลงเราเลยบอกว่าถ้าจะคบกับหนู "หนูงี่เง่านะหนูขี้แยและถ้าวันนึงพี่หายหนูจะตามหาและโทรตามมากๆเลยนะ" เขาบอกกับเราว่าเป็นในแบบที่ตัวเองเป็นเถอะพี่ไม่เป็นไรหรอก แล้วเขาก็ตกลงคบกับเรา เขาก็ปกติทุกอย่างๆเหมือนแฟนคนหนึ่งที่ดีกับเรา จนคบกันจะเข้าเดือนที่5 เราต้องกลับบ้านเพราะปิดเทอมและต้องฝึกงาน ก่อนกลับเราบอกกับเขาว่า "ถ้าหนูกลับบ้านแล้วหนูจะขี้แยมากๆเลยนะหนูจะไม่ร่าเริงแบบนี้นะ ถ้าหนูทำตัวนิสัยไม่ดีอย่าทิ้งหนูนะให้พี่บอกหนูเตือนหนูนะ" (การที่เราบอกแบบนี้เพราะเราเคยเป็นเราอึดอัดกับที่บ้าน)เขาบอกว่ากลับเถอะพ่อแม่คงคิดถึง เราก็บอกว่าได้กลับก็ได้ จนวันที่เรากลับมาบ้านและไปฝึกงานได้15วัน เราร้องไห้มากๆทั้งโดนครอบครัวกดดันทั้งกดดันจากการฝึกงานต้องเจอเหตุการณ์ที่ไม่เคยเจอมันเป็นช่วงที่หนักมากสำหรับทุกครั้งที่เราเผลอร้องไห้ใส่เขาเราก็ขอโทษบางครั้งเราขอกำลังใจจากเขาจนเผลองี่เง่าขอให้เขาสนใจเราบ้าง แล้วเขาก็ค่อยๆเปลี่ยนไปจากโทรทุกวันก็ไม่โทรจากที่เราโทรหาแล้วรับสายก็กลายเป็นตัดสาย เราก็น้อยใจนะว่าอื้อเราคิดถึงเราอยากคุยด้วยเขาหายไปแบบไม่บอกเลยว่าหายไปไหนไม่อ่านแชทไม่ตอบแชทเรารอจนเข้าเดือนกรกฎาคม จนผ่านไปเรื่อยๆเราก็คิดถึงเราก็โทรหาเขาก็ตัดสายตลอด จนเราติดต่อเพื่อนเขาถามว่าเขาเป็นไรเขาเคยเป็นแบบนี้ไหมเพื่อนเขาก็บอกว่าเดี๋ยวถามให้ พอเพื่อนเขาตามเขาก็มาตอบแชทเราบอกต้องตามขนาดนี้เลยหรอวะให้อยู่คนเดียวบ้างดิต้องตามกับเพื่อนเลยไงปล่อยกันบ้างดิ เราน้อยใจมากในตอนนั้นเราก็พิมข้อความโทรบ้างแต่เขาก็ไม่อ่านไม่ตอบไม่รับ จนวันนึงเขากินเหล้าเมาเขาก็โทรมาเราก็ถามเป็นไรเครียดไรหรือป่าวทำไมเป็นแบบนี้ เขาก็บอกว่าบ้านทะเลาะกันเขาอยู่ตรงกลางไม่รู้จะเลือกใครเราก็เข้าใจนะเพราะพ่อแม่เราก็ทะเลาะกันตั้งแต่เราเด็กเราเคยอยู่จุดนั้นมาก่อนเราก็ไม่ค่อยเซ้าซี้เราก็บอกเขาว่าเป็นอะไรบอกกันบ้างเราไม่ได้อยู่ใกล้กันนะเขาก็แค่ตอบอืมแล้วเขาก็หายไปอีกจนเมื่อวานเราน้อยใจมากจนเราบอกถ้าไม่อยากให้ยุ่งตามเซ้าซี้ก็บอกเลิกมาดิจะไม่ยุ่งอีกเลย เขาก็บอกจะไปก็ไปคับผมไม่ได้ใส่ใจอย่าเอาเรื่องมาใส่หัวพี่ได้ป่าววะไม่ไหวมันเยอะเกินพูดมากน่ารำคาญว่ะ เราควรทำไงดีกับความสัมพันธ์นี้เราคิดว่าเราผิดเราเซ้าซี้เขามากไปทำเขารำคาญแต่ใจเราก็น้อยใจเราพยายามที่จะรอแต่ไม่รู้ว่าเขาจะกลับมาไหม แต่เรามีแพลนไว้แล้วว่าจะไปหาเขาวันที่6มิถุนา เราจองอะไรไว้เรียบร้อยแล้ว

เราควาทำยังไงดีคะบางทีเขาก็เหมือนอยากให้เราอยู่บางทีเขาก็เหมือนอยากให้เราไป