เรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับแฟนเก่ามา3 ปีกว่าอยู่ด้วยกันมาตลอด แล้วเลิกกัน(เลิกกันด้วยดี)​ไปเพราะเหตุผลที่มันกดดันและเสียความรู้สึก​หลายอย่าง เรามีแฟนใหม่แต่แฟนใหม่แรกๆก็ดีให้ทุกอย่างเอาใจทุกอย่าง เราคาดหวังทุกอย่าง พอเค้าทำให้เราผิดความคาดหวังมันเฉยชาแบบไม่รักไม่รู้​สึก แต่ในระหว่างที่คบกับคนใหม่ก็ยังคุยยังปรึกษากับแฟนเก่าเหมือนเพื่อนคนหนึ่ง  จนมาวันหนึ่งแฟนเก่าป่วย  เรารีบพาหาหมอ พาไปตามนัดตลอดได้ยามากินดีขึ้นบ้างนิดหน่อยตามยา  แล้ววันหยุดยาวเราไปเที่ยวกับแฟนใหม่เค้าก็ไปหาหมออีกครั้ง หมอให้นอน รพ. เรารู้เรื่องรีบไปหาแฟนเก่าที่ รพ.ทันที จนอาการหนักขึ้นต้องผ่าตัดเราก็อยู่กับเค้าตลอด ในระหว่างที่เค้าเข้าผ่าตัด เราแอบเสียมารยาทดู​โทรศัพท์​ของแฟนเก่า โอ้โห..! ถึงกับอุทานแล้วน้ำตาก็ไหลแบบอัตโนมัติ​ ในไลน์ส่วนตัวเพื่อนเค้ากลุ่มเพื่อนเค้า เค้าเอาเราไปนินทาทุกชอตทุกการกระทำ ทุกอย่างที่เราคุยกันตอนเลิกกันไปแล้ว เพื่อนเค้าว่าเรามาก ด่าสารพัด ว่ามาเกาะ หมดเงินแล้วไป เป็นภาระบ้างแหละ มันแย่จริงๆค่ะ ในใจตอนนั้นคือจะทิ้งทุกอย่างวางไว้ที่ห้องที่เค้าพักฟื้นแล้วฟายไปจากชีวิตเค้าแบบไม่เจอกันอีก แต่ๆๆๆ พ่อกับแม่ดค้าดันมาวันนั้น เราต้องรับหน้าพ่อกับแม่เค้า แต่มาคิดอีกทีเอาหว่ะ.! ไหนๆก็มาถึงขนาดนี้แล้วดูแลให้มันหายไปว่ะ.! จะได้ไม่ติดอะไรกัน
🥺🥺อยากถามสมาชิกทุกคนว่าเราควรไปต่อหรือพอแค่นี้แล้วหายไปจากชีวิตเค้าดี