เราคุยกับผู้ชายคนนึงประมาณ2เศษ ตอนนี้เราม.3เขาม.2 เเต่เขาอายุ15เท่าเรา เราเริ่มคุยกันตั้งเเต่เดือนพฤษภา ก่อนหน้านี้ก็คุยกันเล็กน้อยทักมาคุยเรื่องเพลงเพราะเราชอบฟังเพลงเเนวเดียวๆกัน จากนั้นก็หายไปพักใหญ่ๆ เเล้วเราก็ทักไปถามเขาว่าเฟสของเพื่อนเขาชื่ออะไรเขาก็หาให้เเต่ไม่มี จากนั้นเขาก็ชวนคุยเรื่องเพลงที่นี้ก็ยาวเลย คุยถูกคอมากเราก็ถามเขาว่า (พรุ่งนี้เราจะได้คุยกันอีกไหม) เขารับปากว่าได้เเน่นอนจากนั้นเราก็คุยกันมาตลอด คุยจนเราบอกรักกันเเต่บอกกันกันบ่อยเพราะเขิน เขาบอกเราว่าตอนเขาเข้ามาม.1ใหม่ๆเพื่อนไม่ค่อยมี เเต่คนในโรงเรียนเริ่มเเอดเฟสเขามาเราเป็นคนนึงที่เเอดไป วันนึงเราถ่ายตัวเองลงสตอรี่ดีดกีต้าร์เพลง master of puppets เป็นเพลงโปรดของเขา เขาเลยทักมาคุยนู่นนี่นั่นเขาเลยชอบเราตั้งเเต่ตอนนั้น เเต่เราก็ยังไม่ได้ชอบเขา พอได้คุยจริงจังกันเเล้วก็โอเคกับผู้ชายคนนี้มากเรารู้รักเขาเข้าใจเราทุกอย่างเลย จนได้ตกลงกันว่าเขาจะให้เราเรียนจบก่อนถึงจะคบกันเขาไม่อยากให้เรามาเสียการเรียนเราก็โอเค เเต่เราชอบทะเลาะกันบ่อยเรื่องผู้หญิง ชอบมีเพื่อนห้องอื่นหรือรุ่นเพื่อนรุ่นพี่รุ่นน้องมาชอบเขาเยอะ เราก็ไม่ได้อะไรนะ เเต่ผู้หญิงพวกนั้นทักมาหาเขา เขาชอบเล่นตัว เราก็ไม่ค่อยโอเคนะพอถามเขาว่า ชอบเเบบนั้นเหรอถ้าชอบก็ไปเลยดิเราไม่ได้เป็นอะไรกัน เราก็เสียใจนะที่พูดไปเเบบนั้น เเต่เขาชอบพูดคำว่า เลือกที่จะอยู่เเล้วไม่ไปไหนหลอกถ้าไปก็ไปตั้งเเต่เด็กคนเเรกที่ทักมา เราก็ใจชื้นขึ้นมาหน่อย ถือว่าเป็นความโชคดีรึป่าวที่เจออะไรเเบบนี้คนที่รักษาเราไว้เเบบนี้ เเต่เราก็ไม่เเน่ใจว่าเขาจะอยู่กับเราถึงเรียนจบหรือป่าว ต่างคนต่างกลัวว่าจะเบื่อกัน 🥹