อืม​ ทำงานมีรายได้  เลี้ยงตัวเอง​ ส่งให้พ่อแม่​ คุณเก่งมากเลย   แต่ที่ผมไม่เข้าใจคือ ทำไมคนที่สามารถเลี้ยงปากเลี้ยงท้องตัวเองได้ อย่างจขกท กลับไม่สามารถมีความคิด  ทัศนคติ​แบบที่คนมีความมั่นคง​ มีความมั่นใจ​ ควรจะเป็น​   ทำไมเราไปเปรียบเทียบกับพี่  เปรียบเทียบกับครั้งพ่อแม่เราทำกับปู่ย่า  ตายาย  ในบริบทที่ต่างกัน​ กาลเวลาที่ต่างกัน​   ทำงานเปลี่ยนงาน  ก็แปลว่ามีประสบการณ์​  จัดงาน​ จัดการเงิน​ตัวเองได้​    

ผมว่า​ คุณต้องยอมรับความคิดตัวเองจริงๆ  ดีกว่า​  อยากส่งเงินให้พ่อแม่​หรือเปล่า​   อยากอายที่จะ​ตอบว่า​ ไม่อยาก​   ถ้าไม่อยากส่งแต่ปฏิเสธทำใจเป็นคนอกตัญญูไม่ได้ (กลัวปากคนอื่น  กลัวจะกลายเป็นคนไม่ดี)​ ส่งเท่าที่พอใจส่ง  ใครจะว่าอะไร  เงินเดือนจะเพิ่มยังไง  จะเปลี่ยนงานกี่ที่ก็ตาม   ก็บอกว่ามีให้เท่านี้ จะรับไหม   ถ้ามัวฟังคนอื่นมาก  ก็หาความสุขไม่เจอ

แต่ถ้าให้เงินที่บ้าน​ เต็มใจจะให้  มีความสุขได้ดูแลพ่อแม่​  ขอให้คุณมีความสุขใจ สบายใจ​ อย่าไปมองคนนั้นที  คนนี้ที​   เพราะไม่มีใครเหมือนใคร  ไม่มีใครพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีทั้งหมด    เรามีเท่านี้  เราก็ให้เท่านี้​  ไม่คิด​หวง​ ใจเป็นกุศล   ถ้าเขาอยากได้มากกว่าที่เรามี   เราไม่จำเป็นต้องให้เท่าที่เขาขอ   เราให้เท่าที่เรามีแล้ว  มากกว่านี้คือ​ความทุกข์​  ถ้าอย่างนั้น​ อย่ากลัวที่จะ​ปฏิเสธ​  อย่ากลัวถ้าเขาจะโกรธจะต่อว่า  ถึงเขาจะทำจริงๆ  คุณก็แค่หยุด  หยุดที่จะ​ให้เงินเขา​ เขาจะรับรู้เองว่า  การที่เราให้เขา แม้มันจะไม่มากพอเท่าที่เขาอยากได้  แต่เราก็เต็มใจ  ตั้งใจให้  เมื่อไม่ให้  เขาคือคนที่​เดือนร้อน​ ไม่ใช่เรา