คือหนูกับแฟนคบกันมาทำมาหากินช่วยกันตลอดแต่มีมือที่สามเข้ามาแฟนเก่าเค้าอะค่ะทักมาอยู่บ่อยๆเอาร้อยเล่มารยามาใช้ตั้งแต่เราอยู่กันใหม่ๆจนเราท้อง
ผญ.คนนั้นพยายามพูดเป่าหูแฟนเราค่ะจนครั้งนึงลงจากที่ทำงานไปบ้านมาดห็นธาตุแท้เค้าคือตอนเราพลาดมีลูกก็ตอนนั้นนี่แหละค่ะเค้าไม่สนใจไม่เคยพาไปหาหมอมีครั้งนึงที่ทะเลาะไม่เข้าใจกันเค้าทะเลาะกับครอบครัวเค้าด้วยแฟนหนูเค้ายังติดเพื่อนเค้ก็ไปหาเพื่อนมากกว่าแฟนเก่าเค้าพอรู้เรามีปันหากันเข้ามาซัพพอตเป็นที่ปรึกษาแฟนหนูก็ไปฟังเค้าฟังคนนอกมากกว่าค่ะจนเลิกกันไปอาทิตนึงตอนนั้นเค้าฟังคนนอกมากมาด่าใส่หนูบอกเอาแค่ลูกสุดท้ายเค้ก้กลับมาเหมือนเดิมทุกอย่างมันเหมือนดีขึ้นค่ะมีเวลาให้กันมากขึ้นตอนแรกเค้าปล่อยให้อยู่คนเดียวตลอดเค้าชอบไปหาเพื่อนจนมาวันนึงเหมือนจุดอิ่มตัวอย่างอะค่ะแบบคนอยู่ด้วยกันนานก็คิดจะทำไงก็ได้ก็แสดงนิสัยไม่ดีใส่กันจนวันต่อมาจะไปทำงานกันอยู่แล้วค่ะสุดท้ายแยกทางกันก่อนไปทำงานดลางคืนก็นอนกอดกันดีๆค่ะเช้ามาต่างคนต่างไม่พูดเค้ไปโพสลงโซเชียวว่าอยู่คนเดียวสบายใจกว่าเราก็โพสบ้างสุดท้ายจบเค้าไปบ้ารเพื่นละพิมมาว่าเลิกกันไปส้ะจะให้ส่งเงินให้ลูกเดือนเท่าไหร่ก้ว่ามาวันนั้นแหละค่ะเราเดินออกมาปาดน้ำตาสุดถนนขึ้นมาหาเช่าห้องทำงานเป้นคุนแม่เลี้ยงดี่ยวต่างคนต่างไม่ปรับความเข้าใจกันมีโอกาสจะเจอกันยากมากต่างคนต่างไม่ค่อยง้อเค้าเหมือนจะกลับไปหาแฟนเก่าสุดท้ายเค้าไปกันไม่รอดค่ะแต่เค้าทักหาผญ.ใหม่ๆไม่เคยทักมาถามถึงลูกเลย
มีครั้งนึงทักมาก้ดูถูกเราว่าเอาตัวเองให้รอดเถอะเค้าบอกคลอดเค้าจะเอาลูกแต่เราบอกเราเลี้ยงเองได้เค้าถึงพูดดูถูกเรามาเค้าเป็นคนใร้ความรับผิดชอบมากดีแต่พูดแต่แอบหวังว่าเค้าจะคิดได้ปล่อยเค้าไปทบทวนตัวเองไปเจอคนที่ดีกว่าเราเจ็บมากแต่เราไม่แสดงออกไม่ทักเค้าไปสู้ทุกวันเพื่อลูกก้แอบหวังเค้าตะทักมาถามหาลูกบ้างอยากถามว่าแบบเค้าจะคิดได้บ้างมั้ยกลัวเค้ามาคิดได้บ้างมั้ย