พอดีลูกอยากกินเบียร์เกอร์ พอสังมาพ่อก็ใส่ชอตเองแล้วก็กินเลยเหมือนหิวน้ำหนัก100กว่า ลูกก็ร้องเราก็พูดไปไม่สังมาเพือสองชิ้น เค้าก็พูดขึ้นมาว่าเงินก็เงินกู พอได้ยินคำนี้ทีไรปวดใจมากค่ะ เค้าชอบพูหยาบคายมาก ว่าเราสเนียน ไม่เจริญหูตา เราจะไปทำงานก็หาว่าไม่อยากเลี้ยงลูก เค้าให้เงินเดือน15000 เค้าก็คอยพูดทำร้ายความรู้สึกเราตลอด สบายเกินไปไม่ทำไรก็ได้เงิน เราจะทำกับข้าวก็บอกห้องเม็น เราจะชักผ้าให้ก็บอกไม่หอม เค้าไม่ให้เราทำเองค่ะ แต่เค้าชอบด่าว่าเราหยาบคาย ตำนิเรา พักลังก็โมหัวร้ายใจร้อนขึ้นค่ะ ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็นค่ะ เหนื่อยใจค่ะ พูดสามคำก็ไม่เข้าหูแล้ว กลับจากที่ทำงานเราก็คอยเอาน้ำเย็นๆให้คอยทำความสะอาดห้อง เอาผลไม้ให้กิน เค้ากลับมาก็เปิดทีวีก่อนเลยค่ะดูแต่แนวฝรั่งทุกวันนี้เราไม่ได้ดูหนังไทยเลยค่ะแบบคุยกับเค้าไม่รู้เรื่องไปเลย;)อีกอย่างเค้ารักนกมากเป็นชีวิตจิตใจไปไหนพาไปด้วยไหนจะลูกยังต้องเพิ่มพะระอีกสามตัว กลัวนกปวยกลัวนกหนาวกลัวนกหิวอาหารขาดไม่ได้นะคะต้องไปชื้อเลยวันนั้น บางทีเราก็แบบน้อยใจทำไหมเค้าไม่ใจดีแบบนี้กับเราบ้าง เราพยายามปรับแล้วนะคะ แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม เราโชคดีมาพร้อมกับความโชคร้ายจริงๆ คงเป็นกรรมของเรา เบื่อชีวิต มันไม่เห็นคำว่าเราเลย มีแต่กับกูจริงๆค่ะ เงินกูของกูชีวิตกู แล้วเราเป็นตัวสเนียน ชีวิตนี้หาทางออกอย่ากเหลือเกิน อายุก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆจะฝากไว้กับผู้ชายคนนี้ได้จริงๆเหรอ