ตอนขึ้นมัธยมช่วงโควิดพอดีเลยต้องเรียนออนไลน์ มีเพื่อนในชั้นเดียวกับเราทักมาทำความรู้จัก หลังจากนั้นเราก็คุยด้วยกันมาตลอดในแชท เวลาเขาลงขายอะไรในไอจีก็ชวนเราลงของเราด้วยตลอดแบบว่าให้รับฝากน่ะ เวลาเขาจ้างเราวาดรูปให้ก็ให้เงินเกินจากราคาภาพตลอด สำหรับเราดูสนิทกันดี(แต่เหมือนรู้สึกว่าเราจะทักไปชวนคุยเล่นศะมากกว่า แทบทุกครั้งก็ได้เขาไม่ค่อยทักก่อนเลย) ทักคุยเล่นกันดูสนุกมากเป็นเพื่อนคนแรกที่ทักมาคุยด้วยเราดีใจมากให้ความสำคัญกับเขาเป็นพิเศษเลย (ตอนประถมเจอเพื่อนไม่ดีเท่าไหร่ค่อนข้างโดนเมิน มันเลยรู้สึกใจฟูมาก) สัญญาว่าจะเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่พอโรงเรียนเปิดกับไม่เป็นเหมือนที่คิดเหมือนเขาจะไม่ได้เอ็นจอยกับเราขนาดนั้นคือเฟลมาก (แต่ไม่ได้โกรธเขาเลยนะ เพราะบางทีอาจมีเส้นกั้นบางอย่างที่ทำให้เรากับเขาห่างกันอยู่) ไม่ได้คุยหยอกล้อเล่นตีกันที่ทำให้ดูสนิทกันเท่าไหร่แต่ก็คุยกันอยู่ ดูต่างจากเพื่อนอีกคนที่เขาดูสนิทมากกว่าดูเป็นกันเองมากกว่า คุยหอกล้อแบบโคตรสนิท แล้วโคตรเอ็นจอยด้วย เราสังเกตุได้เลยว่าโคตรต่างกัน เรากับเขาชอบอะไรเหมือนกันหลายอย่างอยู่นะ เหมือนเวลาสั่งอาหารกินกันตอนเที่ยงก็เหมือนกันทำให้ดูเหมือนเราสั่งตามเขาแล้วเป็นบ่อยมากจนเขาสีหน้าไม่มี (มันจะสั่งเหมือนกันทุกอย่างไปมั้ย) กฝและกับเพื่อนคนอื่นๆอีกหลายคนเขาคุยเล่นกอดคอนั่งใกล้กันได้ แต่กับเขาเหมือนไม่ค่อยอยากเล่นกอดคอนั่งใกล้กันเท่าไหร่ เขาปัดมือหรือไม่ก็ดึงมือออกอะ เหมือนติดรำคาญ แต่ไม่ใช่เชิงแบบหยาบคายนะ  (ยิ้มให้กันติดไปทางน้อยนะ) ตอนนี้พยายามหาจังหวะคุยกันตรงอยู่ๆ มีใครพอจะแนะนำเพิ่มเติมได้มั้ยคะ เพราะแอบคิดว่าเราคิดมากไปเองเหมือนกัน