ค่ะ เราไม่เคยมีแฟนเลยทั้งชีวิต มีคนคุยเค้ามาบ้างแต่ไม่ได้คบจริงจังเลย เพราะเราไม่อยากมีชีวิตคู่เหมือนแม่ ไม่อยากเป็นแบบที่แม่ ที่เรื่องสามีผิด เค้าเป็นพ่อที่เกือบดีค่ะ ทำไมถึงเกือบดีน่ะหรอ เค้าหาเงินได้เยอะค่ะ แต่ไม่ได้จุนเจือครอบครัว จ่ายแต่ค่าเทอมเราแค่นั้น ไม่ได้ช่วยค่ากินค่าอยู่ ค่าน้ำค่าไฟเลย เงินที่ใช้จ่ายได้บ้านก็เป็นเงินของแม่ทั้งหมด วันๆเค้าก็กินแต่เหล้า พอเมาแล้วก็ด่าลูกด่าเมีย พูดเรื่องสมบัติที่ไม่มีอยู่จริง ก็คือญาติฝ่ายเค้าขายกินหมดแล้ว สมบัติที่พูดถึงคือที่ดินที่หาร่วมกับแม่ แต่เงินที่ซื้อไป80%เป็นเงินของแม่  เค้าเป็นคนที่ไม่ช่วยอะไรในบ้านเลย งานบ้านก็ไม่ทำ ตั้งแต่เด็กจนโตเราไม่เคยเห็นเค้าจับไม้กวาดสักครั้ง เสื้อผ้าก็เรากับแม่เป็นคนซักรีดให้  เวลามีคนเค้ามาคุยหรือมาจีบ เราคุยด้วยได้ค่ะ แต่เราไม่ยอมคบด้วย เพราะกลัวจะได้ผู้ชายแบบพ่อมาเป็นแฟนหรือคู่ชีวิต เราไม่อยากเป็นเหมือนแม่เลย การที่ต้องใช้ชีวิตกับผู้ชายแบบนี้ เหมือนเอาเวลามาทิ้ง
                เราเคยถามแม่ว่าทำไมถึงเอาผู้ชายคนนี้มาเป็นสามี มาเป็นพ่อของหนู แม่บอกว่าตอนแรกมันก็ดี แต่ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ ถ้าย้อนเวลาไปได้ก็ไม่เลือกผู้ชายคนนี้ แต่ที่ทนอยู่ก็เพราะอยากให้เรามีพ่อแม่ครบ ไม่อยากให้ขาด ใช่ค่ะ การมีพ่อแม่ครบมันอบอุ่น แต่กับบางครอบครัวมันก็ร้อน เรารู้ว่าผู้ชายทั้งโลกไม่ได้แย่กันทุกคน แต่มันเป็นเรื่องฝั่งใจเรามาตั้งแต่เด็ก เห็นพ่อเมา ตบตี ด่าทอแม่สารพัด  เราวางแผนชีวิตไว้ว่าถ้าเรียนจบจะย้ายออกไปจากบ้านนี้ แล้วส่งแม่กลับไปอยู่กับยายที่ต่างจังหวัด ให้เค้าอยู่คนเดียว แต่เรายังทำหน้าที่ลูก คือการส่งเงินให้ทุกเดือน เราไม่ได้เกลียดเค้านะคะ เรายังเคารพในฐานะพ่อ  แต่เราทนเห็นแม่เหนื่อยกับผู้ชายคนนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ และกลายเป็นว่า เราอคติกับผู้ชายขี้เหล้าไปเลย ถ้าคนที่เค้ามาจีบ ติดเหล้าเราก็ไม่อยากคุยด้วยแล้ว จนเราคิดว่าเราอยู่คนเดียวมันก็คงดีกว่า ดีต่อตัวเองและคนอื่นด้วย