หวัดดีครับเพื่อนๆ วันนี้มาขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆหน่อย
คือ ผมเป็นคนที่ไม่เคยเปิดใจให้ใครเลย เพราะว่าผมกลัวผิดหวังซ้ำๆเหมือนที่เคยเจอมาครับ ผมไม่รู้ว่าเขาเรียกว่า "กลัวความรัก" หรือปล่าว ผมปิดกั้นตัวเองมาตลอด สร้างกำแพงในใจแบบที่ไม่ให้ใครปีนข้ามมาเลยครับ
แล้วผมดันไปชอบรุ่นน้องที่ทำงานที่พึ่งเข้ามาทำงานใหม่ น้องเป้นคนไม่ค่อยพูดเลยที่ทำงาน แต่ผมก็ชอบเขาไปหยอกน้องเขา ไปชวนคุยบ้าง เวลาเลิกงานกลับบ้านผมมักจะเดินไปทางเดียวกับน้องเขาประหนึ่งว่าทางกลับบ้านเดียวกัน55555
แล้วผมมาทราบที่หลังว่าน้องกำลังเก็บเงินเพื่อไปเรียนต่อ นั้นก็หมายความว่า น้องเขาทำงานที่นี่แค่แปปเดียว ผมก็รู้สึกเสียใจนะ  แต่ผมรุ้า
สึกดีเวลาอยู่ใกล้ๆน้องเขา 

น้องเป็นติ่งเกาหลีครับ วันนึงน้องเขียนที่มือว่า "ARMY" ซึ่งผมมารุ้ที่หลังว่ามันเป้นชื่อเรียกของแฟนคลับวงอะไรสักอย่าง ด้วยความที่ผมไม่เข้าใจและใช้ความรุ้ผิดเวลา ผมจึงถามน้องไปว่า "อาร์มมี่นี่ ทหารหรอ ชอบทหารหรอ " 555555555
อายมากครับ อายจริงๆ ขอโทษแฟนคลับวงเกาหลีนั้นด้วย ผมไม่รุ้จริงๆ 55555555
ก็เป็นโมเมนต์ส่วนนึงที่ได้ลองคุยกับน้องคนนั้น

ทีนี้ผมอยากจะรุ้ว่า ผมควรทำไงกับความรุ้สึกตัวเองดี ใจนึงก็กลัวเสียใจ อีกใจนึงก็อยากให้น้องไปเจอคนดีๆในทางของน้อง แม้ว่าถึงวันที่ผมกับน้องต้องจากกัน ก็อยากให้มันเป็นความรุ้สึกดีๆที่เรามีให้กันมากๆ

ผมควรทำไงดีครับ ????