ปกติเหล้าเบียร์ผมไม่กินอยู่แล้ว เจอธรรมะก็ยิ่งชัดว่าไม่กินเลย  (เพราะศีลด้วย) และไม่เคยคิดจะเสพอะไรให้ตัวเองมึนเมาเลย แต่น้ำกระท่อมนี้ติดมาก่อนเจอธรรมะ (กินคนเดียว) ถ้าไม่ได้กินแล้วร่างกายมันจะเพลีย เพราะติด ตอนนี้คิดหนักมาก เพราะปฎิบัติธรรมควบคู่กันมาหลายปีแล้ว พอไปได้เพราะมันไม่ส่งผลต่อสติ จนหนักเข้า หนักเข้า พอจะเอาจริงเอาจัง มันกลับมาคิดหนักเรื่องนี้ จิตเป็นสมาธิยากกว่าเมื่อก่อน ทั้งที่เมื่อก่อนก็กินอยู่ แค่ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้..
ฟังดูแย้งกับธรรมะ แต่นี่คือเรื่องจริง ของผมคนนี้