สวัสดี​ค่ะ​ วันนี้แค่อยากมาแชร์​ประสบการณ์​การแต่งงานให้ทุกคนฟัง​ เป็นเรื่องที่ทำให้เกิดบาดแผลความสัมพันธ์​ระหว่างเรากับพ่อแม่เราค่ะ

เกริ่นก่อนว่าเรากับแฟนคบกันตั้งแต่มหาวิทยาลัย​ และระหว่างนั้นก็ห้ามไปเที่ยวค้างคืนกัน พอเรียนจบก็ทำงานเป็นพนักงานบริษัท​เอกชน​ทั้งคู่​ หลังเรียนจบก็มีเป้าหมายเดียวกันคืออยากเริ่มต้นใช้ชีวิตร่วมกัน​ ระหว่างที่ทำงานก็ช่วยกันเก็บเงินมาตลอด​

พอทำงานได้​ 2​ ปี​ จึงเริ่มเกริ่นกับพ่อแม่เรื่องสินสอด​ พ่อแม่เราบอกว่า​ เงิน5แสน​ ทอง10บาท​ ตอนนั้นตกใจมาก​ เงินเยอะขนาดนั้นจะเก็บได้ยังไง​ แล้วเมื่อไหร่จะได้ใช้ชีวิตอยู่​ด้วยกัน​ ตอนนั้นเครียดมาก​ ร้องไห้ทุกครั้งที่พูดเรื่องนี้​ (พ่อแม่เราไม่ยอมให้อยู่ก่อนแต่งนะคะ)​  แต่แฟนก็ปลอบใจและก็ช่วยกันเก็บ​ จนปี2020​ แฟนมาเที่ยวบ้านแล้วพ่อถามแฟนเรื่องแต่งงาน​ แฟนเราจึงขอต่อรองเป็น4แสนทอง10บาท​ แต่ตอนนั้นเงินก็ยังไม่พอ​ ขาดทอง5บาท​ แฟนเลยไปขอให้แม่แฟนช่วย​ พอตกลงสินสอดได้​ ก็ตกลงเรื่องค่าใช้จ่ายและเงินที่จะให้พ่อแม่​

สิ่งที่เราต้องให้พ่อแม่เราคือ

1.สินสอด​ เงิน4แสน​ ทอง10บาทคืนให้เรากับแฟน

2.ซองงานแต่งที่แขกใส่มา​ ก็รวมๆแสนกว่าบาท​ 

  ค่าใช้จ่ายที่พ่อแม่เราออกก็โต๊ะจีน​ ของชำร่วย​ จิปาถะในงาน​

ส่วนชุดแต่งงาน​ ช่างแต่งหน้า​ ช่างภาพ​ พรีเวดดิ้ง​ แหวน​ ของรับไหว้ เรากับแฟนออก

แม่แฟนออกค่าทอง5บาท​ ขันหมากเอกโท​ กลองยาวค่ะ

การแต่งงานครั้งนี้มันทำให้เรามองพ่อกับแม่เปลี่ยนไป​มาก​ ทำให้เรารู้สึกว่าเขาคิดถึง​แต่เรื่องเงิน​ จนไม่เคยมองความสุขของเราเลย​ 

ชีวิตของเรามีค่าแค่เงิน4แสน​ ทอง10บาทหรอ

แล้วช่วงโควิดกว่าเรากับแฟนจะเก็บเงินได้​ ระหว่างทางจะทุกข์​แค่ไหนก็ไม่สน​ ขอแค่ได้เงินตามที่ตัวเองต้องการ​ มันก็ไม่ต่างอะไรจากการขายลูกกิน​ ฝากถึงพ่อแม่ที่อยากแต่จะได้เงินสินสอดเยอะๆ​ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อหน้าตา​ หรือเพื่อความอยากได้​ คุณ​คิดถึงอนาคตลูกบ้างเถอะค่ะ​ อย่าทำให้ลูกต้องรู้สึกแย่กับคุณเพราะเงินเลยค่ะ

ขอบคุณ​ที่อ่านจนจบนะคะ​