ชีวิตนี้เคยมีแฟนมา 2 ครั้ง และถูกนอกใจทั้ง 2 ครั้ง แต่ละครั้งคบกันประมาณ 2-3 ปี จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่ถูกนอกใจและเราบอกเลิกไป เจ็บไปหลายเดือน ใช้ชีวิตเหมือนตายทั้งเป็น ทรมานมาก พออาการเจ็บหายไปก็กลายเป็นคนที่ไม่อยากมีคู่อีกเลย มีคนเข้ามาคุยเราก็คุย พอถึงจุดที่จะพูดถึงเรื่องการคบหาจริงๆจังๆ ผมจะถอยออกห่างเลย มันกลัวเจ็บ ไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น ต่อให้ดีแสนดีก็รู้สึกไม่อยากคุยจนคบกัน อยากเป็นแค่เพื่อนที่ดีต่อกัน

ผมเป็นแบบนี้มาประมาณ 5 ปี ตอนนี้อายุ 31 ละ มีคนเข้ามาคุยเรื่อยๆ แต่ด้วยความที่เราโตแล้วก็พอรู้ว่าที่เขามาส่วนใหญ่ก็มีคู่แล้ว เข้ามาแค่อยากมี sex เข้ามาเพราะเขาเหงา คุยเผื่อเลือก เยอะแยะไปหมด หรือเพราะเราเป็นรับมั้ง เลยดูเป็นตัวเลือกของรุกเขา จนผมเริ่มรู้สึกเหงา แบบเหงามากๆ อยู่ดีๆ ก็เหงา ทั้งๆ ที่มีเพื่อนที่ทำงานก็เยอะ ไปเที่ยวกันก็บ่อย งานก็ยุ่ง ดูยังไงก็ไม่น่าจะเหงาได้อีกแล้วชีวิตนี้ แต่อยู่ดีๆ อาการเหงาก็เกิดแบบชั่วข้ามคืน 2-3 วันมานี้ผมหดหู่ใจแปลกๆ อยากมีคนคบจริงจัง นอนไม่หลับเฉยเลย ทั้งๆ ที่ไม่ได้รู้สึกแบบนี้มาหลายปีแล้ว

ผมตั้งกระทู้นี้ก็ไม่รู้จะถามหรืออยากได้อะไร แค่รู้สึกนอนไม่หลับ และอยากบอกความในในออกมา มันเหงามากแบบแปลกๆ ผมคิดว่าคงมีคนที่รู้สึกแบบเดียวกับผมอีกมากมายแน่ๆ แอบคิดว่าถ้าวันหนึ่งวิทยาศาสตร์ก้าวหน้าพอที่จะรู้ว่าความรู้สึกรักเกิดจากสสารใด ฮอร์โมนตัวไหน วันนั้นมาถึงเราน่าจะมีวิธีที่ทำให้ไม่รู้สึกรักได้เลยก็คงดี