สวัสดีครับเพื่อนๆ ก่อนอื่นแนะนำตัวก่อนเลย เราอายุ22
พึ่งเรียนจบปริญญาตรีใหม่ได้ประมาณ5เดือน ซึ่งตอนที่เรียนอยู่เราพักอยู่บ้านแฟน ไปกลับทั้งบ้านแฟนและบ้านตัวเอง
ตอนอยู่ด้วยกันมันก็มีความสุขนะ ใช้ชีวิตด้วยกัน เลิกเรียน เจอกันทุกวัน ไม่ต้องมาคิดเรื่องอนาคตหรือเรื่องอะไรเลยนอกจากเรียน
แต่พอเรียนจบเราตัดสินใจกลับมาเปิดร้านการเกษตร เพิ่มอีก1สาขา  โดยปรึกษากับพ่อแม่แล้วว่าไม่อยากไปเป็ยลูกน้องใครแล้ว
อยากมีอยากสร้างด้วยตัวเอง  และอีกอย่าง เราเองก็มีพื้นฐานการค้าขายมาตั้งแต่เด็ก  พ่อกับแม่ก็จัดการเปิดร้านให้ตามที่ขอ
พอเริ่มเปิดร้านได้1-3เดือน  มันก็เหนื่อยนะ แต่ก็รู้สึกว่าพอทนได้อยู่  แล้วต้องอยู่คนละที่กับแฟน ทะเลาะกันบ่อยขึ้น  เริ่มไม่มีความสุข
ส่วนตัวหวงแฟนมาก อยากให้แฟนมาอยู่ด้วยมาช่วยกันสร้าง  แต่เขาเหลือแม่คนเดียว เป็นห่วงแม่ เลยคุยกันไม่ลงตัวเท่าไหร่

กลับมาที่ทางครอบครัวเรา  เราเข้าใจนะว่าพ่อแม่ก็คาดหวังกับเราไม่น้อย ลงทุนให้เราไม่น้อย เพื่อจะให้เรามีอาชีพเลี้ยงตัวเอง
แต่เราอึดอัดอย่างเดียวตรงที่บางทีเราอยากออกไปหาแฟน อยากออกไปใช้ชีวิตบ้าง อยากไปพบปะเพื่อนๆบ้าง  พ่อแม่ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่
แม่ถามเสมอว่า เปิดร้านแล้วเป็นยังไง มันเหนื่อยนะ  ลองไปหาสอบอย่างอื่นดูด้วยนะ เผื่อเจอสิ่งที่ดีกว่านี้  
    เราคิดว่าเรามีความรับผิดชอบมากแล้วนะ แต่แม่บอกว่าตอนนี้ดีแล้ว  แต่ดีได้กว่านี้อีก
ตอนนี้เราสับสน กดดัน ไปหมดแล้ว  ถ้าจะขอออกไปใช้ชีวิตดูก่อนสัก2-3ปี ก็สงสารสิ่งที่แกทุ่มเทให้กับเรา
เราแค่รู้สึกว่าเรายังหยุดความอยากเที่ยว อยากเจอแฟน ยังอยากออกไปเจออะไรหลายๆอย่างอีก
ถ้าเราเปิดร้านแล้วพ่อแม่ให้อิสระ  มีแฟนอยู่ข้างคงจะดีกว่านี้

#ขอควมเห็นจากเพื่อนๆหน่อยครับ เราควรทำไงดี อึกอัดมากๆ