ผมเป็นคนที่อยู่แต่ในบ้านไม่ออกไปไหนเลยครับ ตั้งแต่ ม.2 หลังจากที่ผมออกจากโรงเรียนเนื่องจากโดนรังแก และอื่นๆ
ซึ่งจะบอกว่าผมเป็นคนที่ถูกทิ้งก็ได้ ตอนนั้นผมยังเด็กมากๆ เลยไม่รู้อะไร โตมาตอนป.6 มีคนบอกว่าผมถูกทิ้งแล้วมีคนไปเจอเลยมาเลี้ยง และใช้ครับผมทำไรผิดนิดเดียวคือนิดเดียวจริงๆผมก็ถูกด่าจนผมร้องให้อะครับ คือมันเป็นคำที่แย่มากๆ  แต่ประเด้นจริงๆคือมีเพื่อนผมอยู่ด้วยแล้วเขาก็ไปเล่าให้เพื่อนในห้องฟัง และหลังจากนั้นชีวิตผมก็เปลียนไปเลย หลังจากจบป.6 ผมก็ไปเรียนต่อ และใช้ครับมันเหมื่อนเดิมเพราะเพื่อนที่ได้ยินตอนนั้นดันเรียนที่เดียวกัน คราวนี้ทั้งถูกรังอกด้วย และผมก็ออกมาจากโรงเรียน แล้วใช้ชีวิตแต่ในบ้าน แม้แต่ร้านขาย-ของผมก็ยังไม่ออกไปเลย รูกสึกไร้ค่า พออยู่ที่คนเยอะๆ หรือ ครอบครัว ผมก็ไม่รู้จะพูดไรเลย คือเอาง่ายๆผมเงียบและกลายเป็นคนที่ฟังอย่างเดียว นี้ก็เขียนยาวมากแล้ว (ไม่ตอบก็ไม่เป็นไรครับมาระบายเฉยๆ)ใครที่อ่านจนจบขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ