สวัสดี เราอายุ 17 ปีนะ ตอนนี้อยู่ม.5 เราเกิดมาในครอบครัวที่ฐานะไม่ดีเท่าไหร่ แม่มีลูกหลายคน ค่าใช้จ่ายเยอะ พ่อทำงานคนเดียวแม่อยู่บ้าน เราเป็นพี่คนโตสุด เราค่อนข้างเรียนดีเลยแหละ จะว่าคิดไปเองก็ได้ เกรดเฉลี่ยรวม ม ต้นได้ 3.84 เกรดม.4 เทอม1 ได้ 4.00 เทอม 2 ได้ 3.95 เราอยากเรียนต่อมหาลัยมากๆ ก็มีแค่คุณตาที่พอช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายได้บ้าง เราเครียดมากๆกับหลายๆเรื่อง ม .5 เป็นปีที่เรามีค่าใช้จ่ายเยอะมาก เราต้องไปเข้าค่าย อบรม ไปติว ซื้อหนังสือ แต่ครอยครัวเราไม่มีเงิน เรามีแค่โทรศัพท์เครื่องเดียว  เราพยายามไม่พูดเรื่องเงินกับครอบครัวมาก เพราะไม่อยากทะเลาะ ถ้าถามว่าทำไมไม่ไปหางานทำ คือจ.ที่เราอยู่มันไม่ได้เจริญขนาดนั้น  ไม่มีงานพาร์ตไทม์ให้ทำ ถ้าจะทำก็ต้องรอปิดเทอมไปทำต่างจังหวัด พ่อเราอยากให้เป็นครูนะ แต่เวลาที่มีงานกิจกรรม ไปสอบ หรือซื้อหนังสือ เขาไม่ได้สนับสนุนเรา ถ้าจะว่าครอบครัวยากจน เราเข้าใจนะตรงนี้ แต่แม่เราสั่งซื้อของออนไลน์ซื้อครีมทีละหลายพัน แต่ไม่มีเงินให้เราซื้อหนังสือสองสามร้อย เราพยายามตั้งใจเรียนที่สุด มีงานกิจกรรมวิชาการของโรงเรียนเราทำหมดทุกอย่าง แต่เวลาที่เราชนะมา พ่อแม่ก็ไม่เคยแม้แต่จะชมเรา เราสอบได้ติด Top3 เขาก็จะชอบเอาไปเปรียบเทียบกับคนอื่น หรือแม้แต่บางทีที่เราขอเงินร้อยสองร้อยไปจ่ายค่างาน ไปซื้อของที่เกี่ยวกับการเรียน เค้าก็จะชอบบอกกับเราว่า เรียนมันเปลืองเงิน ไม่ต้องเรียนหรอก ออกมาทำงานเลยดีกว่า จนบางทีเราก็ท้อนะ เราพยายามแทบตายแต่เค้าไม่ได้เห็นค่าเราเลย เวลามีงานที่ต้องปริ้น ต้องพิมพ์ เราต้องไปขอพิมพ์กับเพื่อน เราไม่รู้ว่าการมีชีวิตต่อมันจะดีตรงไหน ถ้าเราไม่อยู่ ครอบครัวเราก็จะลดภาระลง ไม่ต้องมาเสียเงินให้เรา แบบนั้นน่าจะดีกว่า