กิจกรรมทางสังคมเยอะกว่าสมัยนี้ ผมเป็นเด็กประถมตอนยุค 80 มัธยม-มหาวิทยาลัยยุค 90
ประถมเลิกเรียนเตะบอลกับเพื่อนถึงห้าโมง กลับบ้านเล่นกับเพื่อนแถวบ้าน โดดยาง เตะบอล ซ่อนหา เล่นเกมส์เศรษฐี กลับบ้านก็สองทุ่มได้มั้ง (บ้านตึกแถวในตลาด เล่นกันหลังบ้านเป็นซอยตัน)
วันหยุด ปั่นจักรยานไปบ้านเพื่อน ว่ายน้ำ เล่นเกมส์บ้านเพื่อน เครื่องอาตาริเป็นจอยสติ๊ก ถ้าใครมีแฟลมิคอมนี่อย่างหรู ผลัดกันเล่นสี่ห้าคนเล่นได้ทั้งวัน
กิจกรรมทางสังคมต้องนัดกันเจอหน้าอย่างเดียว อีกอย่าง สมัยนั้นการสื่อสารไม่ดี นัดกันคือต้องสถานที่ เวลาชัดเจน ไม่ทัน หลง หาย ก็แยกย้ายเลยไม่รู้จะตามกันอย่างไร อีกอย่างคือต้องรอคอยได้ใจเย็นเพราะ ทุกอย่างช้าหมด
ฝึกความอดทน ค้นรายงานเรื่องนึง ไปห้องสมุด ไปที่ชั้นสารบัญเปิดหนังสือสารบัญคำค้น จดชื่อหนังสือ อยู่ชั้นไหนตู้ไหน เดินไปหยิบมากองรวมกัน เปิดทุกเล่ม อ่าน เนื้อหาใช้ได้ ถ้าไม่ยืมออกก็ต้องเดินไปถ่ายเอกสาร หมดเวลาไปหนึ่งวัน สมัยนี้กด google ทีเดียวรู้เรื่อง
เรื่องสมัยเด็กให้ท้าวความ สามวันก็ไม่จบ