เขานึกอยู่แล้ว ว่ามีอะไรบางอย่างไม่ชอบมาพากลในบ้านเล็กๆหลังนั้น

มีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับสองสามีภรรยาคู่นั้น ที่พวกเขาพยายามเก็บซ่อนจากสายตาของผู้คนในหมู่บ้าน

มีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเอด้า และลินคอล์น สองสามีภรรยาผู้ปลิกวิเวกและน่าขนลุกนั่น มากกว่าข่าวลือที่ว่าพวกเขาเป็นสองสามีภรรยาสติเฟือน

นี่เขาเพิ่งคิดคำว่าปลีกวิเวก และน่าขนลุกขึ้นมาพร้อมกันงั้นหรือ -- บาร์ธนึก ก่อนที่ภาพใบหน้าอันขาวซีดของเอด้า และแววตาแข็งทื่อของลินคอล์นจะฉายชัดขึ้นมาในใจของเขา

ให้ตายสิ -- บาร์ธกะพริบตา พยายามไล่ภาพใบหน้าที่ตามหลอกหลอนเขาออกไปอย่างรวดเร็ว -- สองสามีภรรยาคู่นี้มีอะไรบางอย่างที่น่ากลัว โดยเฉพาะระยะหลังๆมานี้ ที่พวกเขาเริ่มมีสภาพที่ -- จะว่าอย่างไรดี -- แปลกพิกล

บาร์ธมองเอด้าผู้อ่อนแรง และขาวซีดมาจากเงามืด เขาดูเธอเดินกะเผลกอยู่ที่สวนหน้าบ้านตัวเองในยามมืดค่ำ พร้อมกับจอบในมือ และมันทำให้เขานึกถึงซากศพที่เดินได้ขึ้นมา

ซากศพ -- บาร์ธนิ่งชะงักไปเมื่อนึกถึงตรงนี้ -- อันที่จริง ลินคอล์น สามีของเอด้า ก็ทำให้เขานึกถึงซากศพอยู่บ่อยๆ -- เขาดูอ่อนแอ ไม่มีแรง และเปราะบาง ราวกับสามารถแตกสลายได้ทุกย่างก้าว

และคำว่า “ซากศพ” สั้นๆ ที่ผุดขึ้นมาในหัวนั่นเอง ที่ทำให้เขาตัดสินใจยืนลอบสังเกตการณ์เอด้าต่อไปในเงามืดของต้นไม้ใหญ่

มันเป็นการกระทำที่สอดรู้สอดเห็นในกิจของผู้อื่นที่ไม่สมควรกระทำเป็นอย่างยิ่ง แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าบาร์ธจะหลีกเลี่ยง หรือปฏิเสธว่ามันจะไม่ใช่นิสัยของเขา

นั่นคือนิสัยของเขา

บาร์ธไม่เคยเป็นเด็กหนุ่มที่แสนดี หรือเด็กหนุ่มผู้น่ารักมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ไม่ว่าอะไรก็ตามที่สายตาเขาสังเกตเห็น และกระตุ้นต่อมสงสัยของเขา ไม่ว่าจะมากหรือน้อยเพียงใดก็ตาม เขาเป็นต้องตามติดจนกว่าเขาจะได้คำตอบเสียทุกครั้งไป

นั่นไม่ใช่เพราะเขาชื่นชอบ หรือมีความสุขกับนิสัยนี้ -- หากแต่มันเป็นเพราะนี่คือสิ่งที่อยู่ในตัวของเขามาแต่เริ่มแรก

เขาผู้เป็นหุ่นยนต์รุ่นใหม่ -- หุ่นที่ถูกสร้างจากส่วนหนึ่งของเลือดเนื้อมนุษย์ที่ผสานเข้ากับโครงสร้างเหล็ก

เขาคือเด็กหนุ่มรุ่นใหม่ ผู้มีสายตาคมเฉียบ และสามารถวิเคราะห์สิ่งต่างๆได้อย่างรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ -- เด็กหนุ่มผู้ถูกเรียกว่าความหวังใหม่ของยุคนี้ เด็กหนุ่มผู้ที่จะเป็นต้นแบบผู้นำที่ยิ่งใหญ่ของมนุษยชาติหลังจากนี้

เอด้าเกือบจะไม่ได้เป็นปริศนาให้เขาไขอยู่แล้ว ในตอนที่เขากำลังลอบมองเธอเช็ดเหงื่อออกจากลำคอของตนเอง หลังจากที่เธอออกแรงกลบดินอยู่นานสองนาน -- แต่แล้วในตอนที่เขากำลังจะละสายตาไปจากเธอ เขากลับมองเห็นอะไรบางอย่างที่ฝ่ามือของเธอ

มันเป็นจุดสีแดงเล็กๆ -- เล็กเสียจนแทบสังเกตไม่เห็น -- โดยเฉพาะตอนที่ความมืดแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณ

หากแต่บาร์ธกลับมองเห็นมันได้อย่างชัดเจน ราวกับมันอยู่ที่ปลายจมูกของเขาเลยทีเดียว --

มันเป็นรอยเลือด -- บาร์ธบอกตัวเอง ขณะมองเอด้าเดินกลับเข้าไปในบ้าน

แล้วบาร์ธก็นึกขึ้นมาได้ว่า เขาไม่เห็นลินคอล์น สามีของเอด้ามานานหลายวันแล้ว

บาร์ธพยายามไม่หายใจแรงเกินไป ในตอนที่ย่องไปทางประตูบ้านของเอด้า -- เอด้ามีความลับที่ไม่ได้บอกใคร

ความลับที่เขาต้องรู้ให้ได้

ตอนนั้นเองที่ด้านหลังศีรษะเขาถูกอะไรบางอย่างกระแทกเข้าอย่างรุนแรง สั่นสะเทือนไปทั่วกะโหลก จนภาพตรงหน้าดับมืดไปอย่างรวดเร็ว