เรื่องมีอยู่ว่า มีแม่บ้านมาใหม่นี่แหละอายุ30กว่าๆ เป็นคนแอ๊บแบ๋ว ชอบพูดจาไร้สาระหาแก่นไม่ได้ อย่างเช่น
ผม : มีไรกินบ้างวันนี้
แม่บ้าน : มีต้มยำกุ้ง แกงส้มกุ้ง กุ้งไก่ทอดแล้วขำเองคนเดียว
ผม: ?????
บางวันผมก็อารมณ์ไม่ดี ผมก็ถามแม่อยู่ไหน ใครทำอาหาร? เขาก็ชอบตอบกวนๆแบบกว่าจะได้คำตอบ ต้องได้คำตอบแบบไร้สาระก่อน นานๆครั้งก็เฮฮา ดีแต่นี่กวนตีนทุกวัน ไอ้เราบางครั้งก็ตั้งใจฟังสิ่งที่เขาพูด แต่กลับได้องคำตอบไร้สาระทุกวัน ทำตัวคิคุ น่ารักๆ แบบปวดหัวเวลานั่งดูทีวีโซฟาก็ชอบเดินมายิ้มให้ ไม่ใช้ยิ้มทักทายนะยิ้มหัวเราะกว้างๆโดยไม่มีเหตุผล โคตรหงุดหงิด
เวลายิ้มหน้าโคตรกวนตีน บางทีชอบมาประชิดตัวเหมือนเต๊าะๆ ไอ้ผมก็อายุ22แล้ว ถ้าเป็นเด็กว่าไปอย่าง แต่ผมโตแล้วไงเลยโคตรหงุดหงิด ตอนนี้แค่เห็นหน้าๆแบบผ่านก็อารมณ์ขึ้นละ
มีบางคนนิสัยแบบนี่นะเยอะด้วย แต่ผมไม่ค่อยหงุดหงิดเท่าไหร่ แต่สำหรับคยนี้ไม่รู้ทำไมหงุดหงิดเป็นพิเศษ แบบไม่มีเหตุผล
ไม่ชอบหน้าคนแบบไม่มีสาเหตุทำไงดีครับหงุดหงิดสุดๆ
ผม : มีไรกินบ้างวันนี้
แม่บ้าน : มีต้มยำกุ้ง แกงส้มกุ้ง กุ้งไก่ทอดแล้วขำเองคนเดียว
ผม: ?????
บางวันผมก็อารมณ์ไม่ดี ผมก็ถามแม่อยู่ไหน ใครทำอาหาร? เขาก็ชอบตอบกวนๆแบบกว่าจะได้คำตอบ ต้องได้คำตอบแบบไร้สาระก่อน นานๆครั้งก็เฮฮา ดีแต่นี่กวนตีนทุกวัน ไอ้เราบางครั้งก็ตั้งใจฟังสิ่งที่เขาพูด แต่กลับได้องคำตอบไร้สาระทุกวัน ทำตัวคิคุ น่ารักๆ แบบปวดหัวเวลานั่งดูทีวีโซฟาก็ชอบเดินมายิ้มให้ ไม่ใช้ยิ้มทักทายนะยิ้มหัวเราะกว้างๆโดยไม่มีเหตุผล โคตรหงุดหงิด
เวลายิ้มหน้าโคตรกวนตีน บางทีชอบมาประชิดตัวเหมือนเต๊าะๆ ไอ้ผมก็อายุ22แล้ว ถ้าเป็นเด็กว่าไปอย่าง แต่ผมโตแล้วไงเลยโคตรหงุดหงิด ตอนนี้แค่เห็นหน้าๆแบบผ่านก็อารมณ์ขึ้นละ
มีบางคนนิสัยแบบนี่นะเยอะด้วย แต่ผมไม่ค่อยหงุดหงิดเท่าไหร่ แต่สำหรับคยนี้ไม่รู้ทำไมหงุดหงิดเป็นพิเศษ แบบไม่มีเหตุผล