ขอเข้าเรื่องเลยนะคือเราเกิดมาเราไม่มีดั้งเลยขอเล่าตั้งแต่ป.3เลยนะคะอาจจะยาวหน่อยคือเราพึ่งย้ายร.รไปอีกร.รนึงขอไม่เอ่ยชื่อนะคะเราเข้าใหม่ๆทุกอย่างโอเคหมดเรามีเพื่อนเยอะแต่จะมีคนนึงที่คุยเยอะสุดเราไปกับเขาค่อนข้างบ่อยขออณุญาตไม่เอ่ยชื่อคือเราก็เดินกับเขาปกติละเขาก็ถามเราว่าทำไมจมูกเราเป็นแบบนั้นเหมือนหมูจังเลยตอนนั้นเรายังเด็กไม่ได้คิดไรมากแต่พอโตขึ้นก็เริ่มมีคนแซะเรื่องจมูกเราในตอนนั้นรู้สึกหมดความมั้นใจเลยและมีอยู่ช่วงนึงเราขึ้นสิวแบบสิวขึ้นเยอะมากแค่ที่หน้าผากนะก็น่าจะเกิดจากการแพ้เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงเดินพาเหรดพอดีเราก็เดินเหมือนกันช่วงนั้นเป็นช่วงที่แย่มากแต่ถึงอย่างนั้นก็มียังมีเพื่อนๆที่อยู่ข้างๆเราไม่รู้ว่าเขาจริงใจมั้ยรังเกียจเรารึป่าวแต่ตอนนั้นเราไม่ได้คิดไรมากด้วยความที่เพื่อนไม่ค่อยเยอะด้วยเราขอไม่ลงดีเทลเยอะนะคะเราขอข้ามไปตอนม.2เลยนะคะม.1ไม่มีอะไรมากเพราะเรียนออนไลน์คือช่วงม.2เราก็ได้ใส่แว่นด้วยความสายตาเอียงละก็มีเพื่อนคนนึงมาแซะเรื่องจมูกตอนนั้นยอมรับเลยว่าเสียความมั้นใจอีกครั้งคือรู้สึกอายเลยเวลามีคนมองผ่านมาก็มาให้คำปรึกษาได้นะคะอยากจะลองอ่านในหลายๆมุมมองอยากรู้ว่าทุกคนคิดยังไง